Zonder wekker werd ik om iets na zes uur wakker. Ik draaide me voor de vorm nog een keer op mijn andere zij. Het had weinig zin. Ik moest ontzettend naar de wc. Daarna niet meer terug naar bed gegaan. Het was al volop licht. Gisteravond was ik een uur eerder (22.00) dan normaal (23.00) gaan slapen. Moe. Ik kon mijn ogen niet meer openhouden. Nu was ik voldoende uitgerust.
Op de radio (NPO Radio1) hoorde ik dat het Pasen was. Gezellig. Inge was nog in diepe slaap verzonken. Ze had gister eieren van de supermarkt meegenomen. Omdat het RIVM heeft gezegd dat het beter is de eieren van onze hobbykippen niet meer op te eten. Er zit te veel PFAS in. Meestal eten we ze sowieso niet op. Ik neem ze mee naar het werk waar ze gretig aftrek vinden onder mijn collega’s. Een aantal (voornamelijk buitenlandse) collega’s (Roemenië, Polen, China, Taiwan) hadden het nieuws niet meegekregen. Toen ik het hun vertelde gaven ze aan de eieren toch te blijven afnemen. Ze hadden meer vertrouwen in mijn eieren dan in die van de supermarkt. Of in de mededelingen van het RIVM. Ik ben er nog niet uit wat te doen.
Ik kookte de eieren van de supermarkt. Omdat het Pasen was. Ze smaakten nergens naar. Waarschijnlijk was ik gewend geraakt aan de typische smaak van PFAS in een ei.
Een paar uur later was ik vertrokken voor een zogenaamde fartlek run:
Fartlek, Zweeds voor snelheidsspel, is een soort training die vooral in het hardlopen, maar soms ook in andere sporten wordt toegepast. In het Nederlands wordt het soms vertaald als vaartspel.
Een fartlektraining is een gevarieerde training die bestaat uit wisselende snelheden en intensiteiten. De sporter bepaalt zelf waar en wanneer hij versnelt en vertraagt, vaak gebaseerd op de omgeving. Die beslissingen worden normaal pas tijdens de training gemaakt, zonder dat er gestopt wordt met bewegen. Er bestaat geen eenduidige definitie van de samenstelling van een fartlektraining, omdat er eindeloos veel mogelijke variaties op bestaan.
Bron: Wikipedia
De run is onderdeel van een trainingsschema dat ik volg om mijn 10 km tijd te verbeteren. De komende twaalf weken staan er drie trainingen per week gepland. Als dat allemaal volgens plan gaat wil ik daarna verder gaan met een schema gericht op het lopen van een trailrun van 30 km. Dat is waar ik me voor heb ingeschreven in september tijdens de Airborne Freedom Run. Na de 5 km die ik vorig jaar liep in Arnhem leek het me leuk om toch weer voor de wat langere afstanden te gaan trainen. En zo liep ik in februari dit jaar de mini-midwintermarathon (18km) in Apeldoorn en in maart de halve marathon in Nijmegen.
Het was mooi weer. De eerste twintig minuten moest ik in een langzaam tempo lopen. Dat was geen straf. Daarna was het afwisselend een minuut een hoger tempo en dan weer een minuut wat rustiger. En dat tien keer. Als afronding vijf minuten in een rustig tempo uitlopen. Het was goed te doen.
Ik besloot erna nog vijf kilometer erbij te lopen. Ook omdat ik de komende dagen in Berlijn weinig aan hardlopen toe kom. Dat viel me uiteindelijk toch weer wat tegen. Klaarblijkelijk had die fartlek run meer energie gekost dan ik had vermoed.
De rest van de dag bezig geweest met grasmaaien. Voor en achter. Met de oplaadtijd van de accu erbij geteld was ik daarmee tot 17 uur bezig. Mijn stappenteller gaf aan dat ik de 25.000 stappen ruimschoots gepasseerd was. Mooi dat ik ook twee podcasts had kunnen luisteren van Boeken FM. Vooral de tweede die ging over het boek De wand van de Oostenrijkse schrijfster Marlen Haushofer sprak me aan en komt op mijn lijstje van ooit nog te lezen boeken.
