Het gras maaien. Onkruid wieden. Van negen uur ’s ochtends tot vijf uur in de namiddag. Dat was hoe ik deze zaterdag grotendeels bezig ben geweest. Tussendoor informatie verzameld voor een drijvende vijverfontein. Nu we besloten hebben om het net ter bescherming tegen reigers niet meer te gebruiken zijn er plots nieuwe mogelijkheden om de vijver een mooier aanzicht te geven. Inmiddels hebben we al enkele drijvende plantenbakken aangeschaft. Die kun je ook makkelijk aan elkaar bevestigen zodat ze een soort van eilandje vormen waar de vissen onder kunnen schuilen indien ze daar de noodzaak van zien.
De drijvende vijverfonteinen blijker en in vele uitvoeringen te zijn. De voorkeur gaat uit naar een versie die gebruikt maakt van zonne-energie. Alleen worden die steevast niet zo goed beoordeeld in de reviews. De voornaamste klacht: de fontein is slechts een zielig sputterend straaltje water dat zich ook nog eens de meeste tijd van de dag niet of nauwelijks laat zien. Het kan natuurlijk zijn dat het goedkope rommel is waar ik in eerste instantie naar zat te kijken. Dus wat verder gezocht naar duurdere exemplaren en dan valt het wel mee met de klachten, maar zijn het ook niet altijd van die handig te installeren apparaten. Ze komen inclusief zonnepanelen, randapparatuur en allerlei accessoires waar ik niet op zicht te wachten. Misschien dat de laatste uitvoering die ik op het eind van mijn zoektocht voorgeschoteld kreeg de voorkeur geniet. Het is een combinatie van fontein en zogenaamde ‘skimmer’, wat betekent dat blaadjes en takjes opgezogen worden. Het helpt om het oppervlaktewater schoon te houden. Morgen nog maar eens verder kijken voordat we een keuze maken.
Tijdens de bezigheden in de tuin luisterde ik afwisselend naar de podcast van Johan op de Beeck over de Franse Revolutie en muziek van The Wave Pictures. Na het avondeten heb ik een tijdlang verder gelezen in het eerste deel van de twee boeken die Johan Op de Beeck geschreven heeft en waar zijn podcast op gebaseerd is. In de podcast is Op de Beeck bezig om de periode van de Terreur onder Robespierre te beschrijven. In het boek ben ik zover nog niet. Hier las ik over de knullige vluchtpoging van Lodewijk XVI eind juni 1791 die jammerlijk mislukt, hoewel er kansen genoeg waren voor hem en zijn gezin om uit Frankrijk te geraken. Op weg naar Montmédy nabij de grens met de Belgische Nederlanden (onderdeel van het Oostenrijkse keizerrijk) konden ze in Varennes niet de afgesproken plek vinden waar van paarden gewisseld zou worden.
De verkenner Valory, die drie kwartier geleden al was gearriveerd, had overal wanhopig gezocht, maar moest de koning melden dat er een probleem was. Gespannen stapte Louis XIV uit; hij overlegde met de lijfwachten en verzamelde de moed om persoonlijk aan te kloppen bij het eerste huis. Zonder succes. Pas later later zou bekend worden dat Bouillé zijn paarden niet bij de ingang van de bovenstad had geposteerd, zoals afgesproken, maar wat verder weg had verborgen, in de bijgebouwen van een herberg in de benedenstad. Aan de andere kant van de rivier dus. Was de koets nog tweehonderd meter verder gereden, dan was de laatste paardenwissel een feit geweest en kon niemand hen nog inhalen.
– p.228, De Franse Revolutie 1 – Johan Op de Beeck
Een overijverige postbeambte die hen gevolgd was omdat hij de koning meende te herkennen bij een eerdere tussenstop, alarmeerde de plaatselijke burgermeester en het duurde niet lang voordat het duidelijk was dat het gezelschap daadwerkelijk de koninklijke familie was. Ze werden vastgehouden totdat de Nationale Garde hen kwam ophalen voor de terugreis naar Parijs.
Geef een reactie