Of ik zin had om vrijdagmiddag het werk het werk te laten en in plaats daarvan een lichte hike in de Flatirons te doen? Of ik daarover moest nadenken was mijn reactie. Natuurlijk had ik zin om er even tussenuit te gaan na de intensieve dagen op kantoor in Boulder. En dus klapten we rond lunchtijd onze laptops dicht en vertrokken we richting Chautauqua1 Park, een verzamelplaats aan de rand van Boulder waar je kon kiezen uit meerdere wandelroutes. Wij kozen voor de Royal Arch.
Het eerste gedeelte van de hike ging door een glooiend landschap, maar al snel verlieten we het verharde zandpad voor een best wel steile klim door een oneindige hoeveelheid rotsblokken waarin weliswaar een soort van pad was vrijgemaakt maar het toch goed uitkijken bleef voor struikel- of glijpartijen. En het hoogteverschil was aanzienlijk. Zeker als je in ogenschouw neemt dat Boulder zelf al op een plateau ruim boven zeeniveau ligt. Ik moest enkele keren pauze nemen om op adem te komen in de ijle lucht.
Het was de moeite waard. Buiten dat we een gezellig en nu-eens-niet-werkgerelateerd gesprek hadden tijdens de wandeltocht, was het uitzicht eenmaal boven gekomen fenomenaal. Je had een wijds uitzicht over Boulder en zelfs Denver was in de verte te zien (als je weet waar je moet kijken). Een tijdlang hebben we op de zonverwarmde rotsen gezeten zonder al te veel te praten. Alleen het geruis van de wind in de dennebomen en het gekrijs van voorbij vliegende vogels doorbrak de serene stilte. Het vormde een perfecte afsluiting van een productieve week.