Omdat ik tijdens de studie Algemene cultuurwetenschappen regelmatig merk dat enige bijbelkennis wel handig is, ben ik maar weer eens met dit ‘boek der boeken’ begonnen.
Genesis 30b
De geboorte van Jozef is voor Jakob aanleiding bij Laban langs te gaan met het verzoek of hij met zijn vrouw(en) en kind(eren) kan terugkeren naar het land waar hij vandaan komt. Laban geeft aan dat hij hiermee akkoord kan gaan en vraagt Jakob wat voor beloning deze verwacht, want Laban weet dat hij door God gezegend is vanwege het verblijf van Jakob in zijn huis. Na wat gedimdam over en weer komen ze overeen dat Jakob, omdat hij de kudde van Laban door al zijn goede zorgen flink heeft laten groeien in omvang, er de gevlekte geiten en de zwarte schapen uit mag meenemen.
Nog diezelfde avond echter laat Laban alle dieren weghalen die eventueel door Jakob uitgekozen kunnen worden, en hij laat ze buiten bereik van Jakob opsluiten. Opnieuw een misselijke streek die past in de traditie van deze familie (denk aan: Laban die zijn dochter Lea schenkt in plaats van Rachel, en Jakob die stiekem de plaats in neemt van Esau om zo de zegen van zijn vader te krijgen).
Wanneer Jakob de volgende dag op stap gaat met de kudde van Laban heeft hij al snel door dat hij is opgelicht. Wat hij vervolgens doet is redelijk opzienbarend. Van een aantal takken die hij verzameld heeft verwijderd hij de bast zodat het onderliggende wit tevoorschijn komt, maar niet overal. Deze gestreepte en gestippelde takken legt hij bij de drinkbakken waar de bronstige wijfjes besprongen worden door de geiten. Doordat ze tijdens hun paringsbezigheid naar de takken keken zouden ze later gevlekte nakomelingen krijgen. De schapen liet hij tijdens het paren naar de zwarte of gevlekte geiten kijken om zo ook de kleur of tekening van het nageslacht te beïnvloeden. Zo wist Jakob alsnog een flinke kudden dieren te fokken die hij mocht meenemen in lijn met de afspraak die hij gemaakt had met Laban.