Ook vandaag thuis gewerkt. Morgen weer naar kantoor. De dag had een aantal pittige vergaderingen in petto waar ik me goed op had kunnen voorbereiden, maar waar ik desondanks om verschillende redenen toch een beetje tegenop zag. Het viel uiteindelijk (zoals zo vaak) mee. Helaas liep de laatste meeting uit en had ik weinig tijd om rustig te eten want er stond een studiebijeenkomst van de OU gepland. Er was ruimte om vragen te stellen over de nieuwe studieopzet waarover ik eerder al iets geschreven heb (hier, om precies te zijn). De sessie duurde een uurtje en veel nieuws heb ik niet gehoord. Ik kan gewoon verder met mijn huidige stuideplanning en gaandeweg zullen er cursussen verdwijnen en nieuwe voor in de plaats komen. Er gaat wel minder keus komen omdat het aanbod nu nogal breed is, en dat is kostentechnisch te duur. Vooralsnog heb ik er nog geen problemen mee, tenzij de nieuwe cursussen me helemaal niet aanspreken. In maart komt de nieuwe studiegids uit. Dan ga ik me er wat verder in verdiepen.
Genesis 21
Abraham verstoot Hagar en Ismaël
God had het goed voorspeld. Sara werd zwanger (‘De HEER zag om naar Sara zoals hij had beloofd, hij gaf haar wat hij had toegezegd’) en baarde een zoon die Isaak werd genoemd. Volgens de regels van het verbond met God werd het jongetje op zijn achtste levensdag door Abraham besneden en werd er later een groot feest georganiseerd toen hij niet langer aan de borst bij Sara hoefde. En opnieuw leek het of ik in een herhaling van zetten terechtkwam. Want Sara zag hoe Ismaël, het zoontje van Hagar (haar Egyptische slavin die zij zelf het bed van Abraham in had gestuurd) op het feest spottend lachte. Reden genoeg voor haar om Abraham te dwingen Hagar en Ismaël weg te sturen omdat zij bang was dat haar kind ooit de erfernis zou moeten delen met Ismaël.
Abraham wist met de situatie niet goed raad daar het hier zijn (eerste) zoon betrof. Het was God die uitkomst bracht. Hij vertelde dat Abraham met een gerust hart kon doen wat Sara van hem verlangde. Want alleen de nakomelingen van Isaak zouden gelden als zijn nageslacht. En om hem nog wat meer te overtuigen liet hij weten dat Ismaël ook heel veel kinderen zou krijgen en eigen volk kon stichten. Tevreden stuurde Abraham daarop Hagar en Ismaël de woestijn waar ze beiden bijna van de dorst omkwamen totdat ze gered werden door een engel en God, waarna ze verder trokken en zich vestigden in de woestijn van Paran.
Omdat ik tijdens de studie Algemene cultuurwetenschappen regelmatig merk dat enige bijbelkennis wel handig is, ben ik maar weer eens met dit ‘boek der boeken’ begonnen.