Vandaag ouderwets weer aan het werk na een lange week vakantie (inclusief enkele dagen lamlendig van de boosterprik). Aan het werk, niet op het werk. Het was al met al een rustige opstartdag. Weinig calls, weinig mails, weinig collega’s online. Iedereen neemt het er nog even van, zo leek het. Prima, kon ik lekker verder met het op m’n gemak afhandelen van mails die wat meer uitzoekwerk vergen. De dag vloog voorbij.
Net voordat het donker werd ging ik Inge (die deze week nog vrij heeft) buiten helpen met het verhuizen van een hoop oude dakpannen en stenen die we misschien ooit nodig zullen hebben maar nu enorm in de weg liggen. Bij het tillen van de zware stoepbandjes schoot het plots in mijn rug. Ik kon wel verder door heel voorzichtig te zijn, maar echt soepeltjes (en pijnvrij) ging het niet meer. Een hete douche bracht ietwat verlichting. Koken lukte daarna aardig, alleen kon ik na het eten niet meer van mijn stoel opstaan.
Dus liep ik op advies van Inge de rest van de avond met zo’n hittepleister op mijn onderrug en een paracetamol in mijn maag. Benieuwd of ik morgenvroeg een beetje fatsoenlijk uit mijn bed kan komen. Ik kon in ieder geval redelijk goed aan mijn werktafel zitten om het werk aan de literatuurlijst verder op te pakken.
Genesis 7
Het bouwen van de ark
God gaf Noach en zijn familie zeven dagen de tijd een ark te bouwen en dieren te verzamelen voordat alle sluizen opengingen en het veertig dagen en veertig nachten lang zou gaan regenen. Dit was in het zeshonderste levensjaar van Noach. Ze waren op tijd klaar en eenmaal binnen met alle levende have sloot God de deur achter hen. In de dagen die volgden steeg het water tot boven de hoogste bergtoppen. Alles en iedereen werd van de aarde weggevaagd. Honderdvijftig dagen lang was de aarde helemaal met water bedekt.
Omdat ik tijdens de studie Algemene cultuurwetenschappen regelmatig merk dat enige bijbelkennis wel handig is, ben ik maar weer eens met dit ‘boek der boeken’ begonnen.