De wilg wordt gekortwiekt
Als je de stapel hout hieronder ziet dan kun je je wellicht een voorstelling maken hoezeer de wilg is ingekort. Maar voor het zover was viel de hele planning vandaag al om acht uur ’s ochtends bijna in duigen. Wat bleek, de hoogwerker die nodig was kon de bocht voorlangs de schuur niet maken vanwege de vijver. Tot dan toe werd zwaar materieel vaak via een aanhangwagen achteruit naar achter gereden. Dan valt die bocht net te maken. Met de hoogwerker was dat niet het geval.
Gelukkig, na voldoende koffie en wat passen en meten lukte het uiteindelijk toch om de wagen de bocht te laten maken zonder iets te raken. Vanaf dat moment ging het hard en al tegen lunchtijd was er van de wilg niet veel meer over dan een eenzame stam. Uit ervaring weten we inmiddels dat dit slechts een paar maanden tijd nodig heeft voordat de eerste takken alweer zullen ontspringen om een mooie nieuwe ‘pruik’ te vormen.
Het goede nieuws was verder dat de boom weinig slechte takken heeft. De komende jaren hoeven we ons geen zorgen te maken. Er was slechts een tak die er niet zo goed uitzag, maar dat was bekend. Het is de tak waar de specht (die trouwens de gehele dag in de buurt was om de werkzaamheden aandachtig gade te slaan) in het verleden flinke gaten heeft gehakt en die de laatste paar jaar gebruikt wordt door spreeuwen om erin te broeden. Deze tak hebben we niet in stukken laten zagen. We hadden een beter idee. Achter in de tuin hebben we ‘m laten optakelen in een eik en stevig bevestigd met spanbanden als een forse nestkast voor nieuwe generaties tuinvogels.
En de specht zag dat het goed was.