Op twitter zag ik een oproep om een crowdfunding te steunen voor The European Review of Books. Doorgeklikt naar Kickstarter zag ik dat de actie bijna afgelopen was maar nog niet het beoogde bedrag had verzameld om daadwerkelijk het tijdschrift later dit jaar te kunnen lanceren. Ik hoefde niet lang na te denken om ook een financiële bijdrage te leveren. Hopelijk gaat het de initiatiefnemers lukken het streefbedrag binnen de gestelde termijn binnen te halen.
The European Review of Books will be a new magazine—a modern république des lettres—in English and in a writer’s own tongue, for writing that elevates and writing that revels & romps. In print three times a year, online every week.
Wat wij zagen, Hanna Bervoets (blz. 1–41):
Ik heb de langlopende leeservaring van Anna Karenina en Wolf Hall tijdelijk onderbroken om de boekenweekboeken te lezen. Eerder deze week las ik De genocidefax en nu is het de beurt aan Wat wij zagen. Hoofdpersoon Kayleigh wordt benaderd door advocaat Stitic die bezig is met een rechtzaak namens een groep oud-collega’s tegen hun voormalige werkgever. Kayleigh gaat hier ondanks herhaalde pogingen van Stitic niet op in, totdat ze besluit haar verhaal op papier te zetten:
Ik schrijf u dan ook met een voorstel. Zie het als een deal, een schikking. Ik vertel u over mijn maanden bij Hexa, over mijn werkzaamheden, de regels, de berucht erbarmelijke werkomstandigheden; dingen, kortom, die u ongetwijfeld interesseren.
blz.9
Daarna zal ik u uitleggen waarom ik bij Hexa ben weggegaan. Ik heb dat nooit aan iemand verteld maar ik zal eerlijk zijn, gewoon eerlijk, helemaal. U zult dan vanzelf begrijpen waarom ik geen cliënt van u wordt, meneer Stitic, sterker nog, u zult mij waarschijnlijk niet eens meer willen bijstaan.