Een mooi motje kom ik weer tegen tijdens het tuinieren.
~ ~ ~
In oktober schrijf ik regelmatig een blogpost naar aanleiding van de artikelen op de site van de Maand van de Geschiedenis rond het thema van 2020: Oost/West.
Kleinkind van vluchtelingen
De Joodse grootouders aan moederskant van Natascha van Weezel leerden elkaar kennen in Den Haag bij ANSKI, de vereniging voor Oost-Europese Joden in Nederland. Allebei waren ze in 1938 naar Nederland gevlucht na de Kristallnacht. Haar opa vanuit Berlijn, en haar oma vanuit Wenen. Tijdens de oorlog besloten ze opnieuw te vluchten. Nu als stel. Hun doel was Zwitserland. Uiteindelijk zijn ze er ternauwernood aangekomen na een avontuurlijke reis die verscheidene keren helemaal verkeerd had kunnen aflopen.
In het artikel door Van Weezel maakt zij een link naar deze barre tocht die haar grootouders ondernamen en de levenslessen die zij van haar moeder geleerd heeft, die ze op haar beurt van haar ouders had meegekregen: ‘moed tonen en opkomen voor de rechten van vluchtelingen’.
Het is een persoonlijk relaas vandaag als onderdeel van de Maand van de Geschiedenis. Want Natascha van Weezel vertelt na de beschrijving van hoe haar grootouders de oorlogsjaren vervolgens hoe ze zelf als derde generatiekind lange tijd geworsteld heeft met deze ‘erfenis’. Ze ervoer een constante druk om haar familie gelukkig te maken gezien het enorme leed dat hen ten deel was gevallen. Een onmogelijke taak natuurlijk. Pas nadat ze haar demonen een plaats had gegeven kon ze verder. De levenslessen die haar moeder doorgeven heeft zijn daarbij leidend gebleven. Het helpt haar bij de strijd tegen discriminatie en de hulp aan vluchtelingen.