“Het is een neerwaartse spiraal die slechts egoïstische behoeftebevredigers baart die overal een grap van maken en zich nergens bij betrokken voelen.” [over ironie]
Ilja Leonard Pfeijffer over ironie – medium
Het citaat is niet van Ilja Leonard Pfeijffer maar van Willem Verouden. Naar aanleiding van Zomergasten waar schrijver en dichter Pfeijffer deze avond te gast was in de laatste aflevering van dit seizoen schreef Willem Verouden een blogpost over een recent essay door Pfeijffer getiteld Ondraaglijke lichtheid: Over het nut en nadeel van de ironie voor het leven. Het essay vormt onderdeel van een reeks waar hedendaagse denkers gevraagd wordt zich te buigen over kwesties die in klassieke teksten al eerder aan bod zijn gekomen. In dit geval was het een werk van Søren Kierkegaard over ironie (Om Begrebet Ironie, 1841) dat ten grondslag lag aan het essay van Pfeiffer en zijn opdracht was om de volgende vraag te beantwoorden: “Is ironie een gevaar of een redding in onze gepolariseerde en geridiculiseerde debatcultuur?” De conclusie waarmee Pfeijffer afsluit kan voor degenen die zijn literair werk van nabij volgen misschien verrassend zijn, maar daarvoor verwijs ik graag naar de blogpost van Verouden.