20200322 – Leven in tijden van Corona

Een weekje hoesten zit erop en een loopneus is er voor in de plaats gekomen. Eens kijken hoe lang dat gaat duren. En als het hier bij blijft dan vind ik het prima. Qua social distancing heb ik me de afgelopen week trouw aan de richtlijnen gehouden. Netjes vanuit huis gewerkt, en voor het broodnodig bijtanken in de buitenlucht heb ik me beperkt tot de grenzen van ons perceel waar ik voldoende ruimte (en dat maakt het een stuk makkelijker, dat besef ik terdege) heb om wat te klussen en te bewegen zonder in contact met iemand te komen. Het tripje gister naar de stort was in alle vroegte. Niemand te bekennen en het afrekenen ging via het halletje waar je normaal gesproken al met niet meer dan twee personen in kan, maar waar nu een bordje hing dat er maximaal een persoon naar binnen mocht. En dan contactloos betalen waarbij de medewerker afgeschermd is achter een schot wat er altijd al was.

Het is alleen Inge geweest die me deze week in haar nabijheid heeft moeten gedogen. Zo te zien heeft ze er tot nu toe geen nadelige gevolgen aan ondervonden.

Gisteravond was ik van plan wat te gaan studeren of anders verder te lezen in De stad der blinden. Maar van beiden kwam niet veel. Nu ik een twitter account heb aangemaakt bleef ik toch weer automatisch wat langer doorklikken naar de vele links die gedeeld werden over niet alleen covid-19 maar ook andere lezenswaardige artikelen en nuttige informatie over van alles en nog wat. En dat laatste is de valkuil. Ik ben van nature nogal geïnteresseerd in van alles en nog wat. Dus valt er dan oneindig veel te lezen. Terwijl mijn tijd (en niet alleen die van mij) helemaal niet oneindig is. Het is belangrijk dat ik vanaf het begin in de gaten blijf houden hoeveel tijd ik hier in kan/wil steken gezien het vele dat ik er naast kan/wil blijven doen.

Oh ja, deze dagelijkse(?) blogposts die zich een beetje richten op wat het met me doet te leven in tijden van Corona ben ik de afgelopen dagen langzaam aan anders gaan schrijven. Omdat ik nu toch de hele dag thuis ben begin ik er al aan in de ochtend, publiceer ‘m al vroeg op de dag en blijf er aan toevoegen in de loop van de dag. Als een soort van liveblog, zeg maar. Het is maar dat je het weet. Heb je deze blogpost tot hier gelezen, en is de dag nog niet voorbij, dan kan het dus dat als je later terugkomt er hieronder weer nieuwe tekst bijgekomen is. Of niet.

Ik ga trouwens weer beginnen met het lezen in en bloggen over Don Quichot. Daar was helemaal de klad ingekomen door vanallerlei redenen. De aanleiding is de diverse oproepen die ik voorbij zie komen voor wat betreft je zou kunnen lezen in tijden van corona. Er ontwikkelen zich twee soorten lijstjes:

• boeken die qua thematiek overeenkomen met de huidige situatie waarin we leven onder het regime van een wereldwijde pandemie
• boeken waarvoor je nu misschien eindelijk de tijd hebt vanwege het noodgedwongen thuis meer tijd doorbrengen

Dat ik met De stad der blinden ben begonnen is omdat ik het vaak genoemd zag worden in de titels op het eerste lijstje. Het tweede lijstje wordt vooral gevormd door (dikke en/of moeilijke) boeken uit de wereldliteratuur. Denk aan Ulysses van James Joyce en De goddelijke komedie van Dante, maar ook Don Quichot zag ik plots opduiken. En ik dacht, waarom niet? Ook nu ik bezig ben met de Oriëntatiecursus Cultuurwetenschap waarbij we ons horen te verdiepen in de grondbeginselen van de letterkunde is het interessant of ik daardoor anders tegen het boek ga aankijken. Of er anders over ga bloggen dan voorheen. Dus misschien dat het me later vandaag lukt om de draad weer op te pakken. Anders vanaf volgende week zondag.

~ ~ ~