Leven in tijden van Corona
Het plan was om vandaag naar kantoor te gaan maar een lichte kriebelhoest die gister al was komen opzetten zorgde ervoor dat ik verkoos om thuis te blijven. Beter het zekere voor het onzekere. Nu we hier glasvezel hebben en het bedrijf waar ik werk gewend is dat grote groepen medewerkers op afstand werken hoef ik me niet ongerust te maken dat het met de internetverbinding problemen gaat opleveren om mijn werk te doen.
Toevallig moest ik vanochtend een test uitvoeren met een collega in Nanjing (China) om te checken of de beeldkwaliteit van video een beetje fatsoenlijk is, want morgen staat er een demo met Augmented Reality Glasses op het programma om te bekijken of we dit op korte termijn kunnen inzetten voor onze klanten die we op deze manier een virtuele inspectie kunnen aanbieden. Waren we al van plan maar gegeven de huidige reis- en vergaderbeperkingen is het iets wat nu ineens hoog op de agenda is komen te staan.
De regering betreurt het dat zij gedwongen is om energiek uit te voeren wat zij als haar recht en haar plicht beschouwt, met alle middelen die haar ter beschikking staan de bevolking te beschermen […] en zij hoopt te kunnen rekenen op de burgerzin en medewerking van alle inwoners om het besmettingsgevaar in te dammen […]
[p.42, De stad der blinden]
Gisteravond ben ik begonnen in De stad der blinden geschreven door José Saramago. Op verscheidene plekken had ik het voorbij zien komen als een boek dat je juist nu zou moeten lezen vanwege de analogie met wat we momenteel meemaken en de ‘strijd’ tegen het covid-19 virus. Maar ik mag toch hopen dat we niet dezelfde weg inslaan als gepropageerd in de roman van Saramago. Hier wordt de bevolking plots overvallen door een besmettelijke vorm van blindheid. Binnen de kortste keren besluit de regering de blinden en besmetten (waaronder als eerste de klokkenluider zelf die goedgelovig en plichtsgetrouw de overheid op de hoogte stelt) op te sluiten in een voormalig gekkenhuis. Hier moeten ze het maar zien uit te zoeken met z’n allen.
Ik ben nog niet zo ver gevorderd (tot blz. 70) maar wat duidelijk is dat Saramago niet een bijster positief mensbeeld heeft want al heel snel wordt het duidelijk dat de verdoemden in een ware hel zijn terechtgekomen waar het nog maar de vraag is hoe ze dit gaan overleven. Onlangs heb ik De meeste mensen deugen door Rutger Bregman gelezen en die maakt goed gebruik van het boek Lord of the Flies door William Golding om aan te geven hoe dit boek de (verkeerde) toon heeft gezet voor wat betreft ons negatieve mensbeeld en dat er weinig voor nodig is om het laagje beschaving te laten verdwijnen en onze ware(?) aard naar boven komt. Wie weet had De stad der blinden ook wel gebruikt kunnen worden. Maar laat ik daarvoor eerst verder lezen.
Een man wordt getroffen door blindheid, die besmettelijk blijkt. Al snel ziet een groot deel van de bevolking van de stad niets meer. Alle slachtoffers worden door de autoriteiten in een ziekenhuis geïsoleerd. Binnen korte tijd spelen zich daar verschrikkelijke taferelen af en wordt de scheidslijn tussen goed en kwaad pijnlijk actueel.
De stad der blinden
José Saramago
Meulenhoff
ISBN 9789029087964