Vandaag werd er een regiodag Cultuurwetenschappen georganiseerd in studiecentrum Utrecht. Ik had me al een aantal weken geleden aangemeld en had verder geen berichtgeving ontvangen dat wegens het coronavirus deze bijeenkomst zou komen te vervallen of doorgeschoven werd. Dus vertrok ik vanochtend rond 9 uur en was ik erg benieuwd wat ik van zo’n regiodag kon verwachten.
Het thema was Performance & publiek en er stonden enkele lezingen gepland plus een performance door de Belgische kunstenares Lies van Gasse. Verder zouden twee alumni vertellen over hun ervaringen met het schrijven van een scriptie. Ik had er zin in.
Bij aankomst was er gelegenheid om eerst iets te drinken voordat de dagvoorzitster Marieke Borren (filosofe en tevens onze studiebegeleidster) ons welkom zou heten. Terwijl ik wacht tot mijn kopje automaatkoffie wordt gevuld krijg ik een briefje in de hand gedrukt door diezelfde Marieke Borren. Het is een opdracht van de kunstenares:
Het rozige licht dat op zondagochtend zacht op een bedsprei valt, het geruis van de koffiemachine, het geurige zwart van drukinkt, het ‘Belgisch grijs’ waarin veel van mijn landgenoten hun deurstijlen schilderen… Alles heeft zijn kleur. De colour you love, de colour you hate of de colour you love to hate. Welke kleur heeft zo’n impact op jou? Welke kleur heeft zich slinks ingewerkt in jouw leven? En hoe? En waarom?
Dat overvalt me. Heb ik wel een lievelingskleur? Of is er een kleur die ik zodanig haat dat ik de kleur niet kan zien zonder er jeuk van te krijgen? Ik ben niet zo van de extremen eerlijk gezegd. Hoe langer ik er over nadenk, hoe moeilijker het me lijkt met een kleur te komen. Uiteindelijk besluit ik om voor groen te gaan. Het is de kleur die voor mij ‘de dag opent’ zoals ik het invul op het formulier. Groen is voornamelijk wat ik zien wanneer ik de gordijnen open en een eerste blik naar buiten werp mits de zon al op is. Maar dit is slechts de helft van de opdracht:
Bepaal de kleur die belangrijk is voor jou en maak ze na in het vierkante vakje. Niet alleen de kleur is van belang, maar ook de textuur, het handschrift. Je mag alle materialen gebruiken die je voor handen hebt, je mag aanbrengen, maar ook krabben en wegnemen, maar vul bij voorkeur het hele vakje. En schrijf daarna ook op waarom deze kleur en welke invloed ze op je heeft, of ze geliefd of gehaat wordt. De resultaten worden mogelijk gebruikt voor een collegatekst/-visual die in mijn presentatie aan bod zal komen.
Ik heb geen andere materialen ter beschikking dan de balpoint in mijn rugzak. Die schrijft zwart. Wat nu? Ik kijk om me heen en zie enkele aanwezigen druk in de weer met verschillende soorten stiften die ze blijkbaar bij zich hadden. Heb ik iets gemist in de informatie die vooraf gedeeld werd over deze regiodag? Dan maar creatief aan de slag. Ik teken een boomstam en ga met het woord GROEN aan de slag door het te gebruiken als de kruin van de boom. Ook pas ik het woord toe om er struiken, gras en blaadjes aan de boom mee te maken. Net op de tijd voor de aftrap ben ik klaar. Pas dan zie ik dat er een hoop stiften liggen naast de koffieautomaat. Ik heb weer eens niet verder gekeken dan mijn neus lang is.
De lezingen (er worden parallel sessies gegeven) waarbij ik aanschuif zijn:
- Het 19e eeuwse melodrama, door Jan Oosterholt (literatuur),
- Over (morele) illusies en bedrog in het kantianisme, door Tom Giesbers (filosofie),
- en ik schuif aan bij Wilma de Groot die over haar bachelorscriptie filosofie vertelt.
Tussendoor is er voldoende tijd voor een smakelijke lunch en de tijd verstrijkt razendsnel zonder dat ik het echt doorheb. Voor ik het weet is het 15 uur en zoek ik het lokaal op waar Lies van Gasse haar performance zal houden. Het is een boeiende combinatie van gesproken tekst, animatie en muziek waarbij ze afwisselend gebruik maakt van reeds eerder opgenomen filmfragmenten en voorgedragen gedichten en tegelijkertijd live ofwel tekent (wat geprojecteerd wordt op een scherm) ofwel zelf gedichten voorleest. Ze eindigt met een tekst die ze op basis van onze feedback geschreven heeft. Een aantal formulieren wordt op het scherm getoond. Tot mijn verbazing zie ik mijn weinig kleurrijke groen ertussen staan.