Heimwee naar de digitale rommelmarkt
Lang geleden vroeg mijn vader wat dat nu was, internet. Tja. Waar te beginnen? Ik haalde het voorbeeld van een rommelmarkt erbij. Hij ging daar graag naartoe met mijn moeder als een zondags uitstapje. Beetje rondkijken, eventueel iets kopen maar vooral genieten van de sfeer en niet te vergeten de hapjes en drankjes.
Stel je een grote hal voor, met allemaal kraampjes, zo begon ik. De hal is internet. En de kraampjes zijn webpagina’s. Plekken op het internet waar je naartoe kunt gaan en waar de eigenaar van de pagina vanalles kan uitstallen. Om toegang tot deze hal te krijgen heb je wat technische apparatuur nodig, maar eenmaal binnen kun je onbeperkt rondlopen en bekijken of zelfs kopen. En natuurlijk kun je altijd een praatje aangaan met de persoon die in de kraam staat.
Hij vond het wel wat, internet. En niet veel later kochten ze een computer. Om bij te blijven. En inmiddels zijn ze alweer enkele exemplaren verder.
Dat geldt ook mij. As we speak overweeg ik de aanschaf van een nieuwe laptop. Ook mijn iPhone is aan vervanging toe (volgens KPN tenminste). Terwijl ik bezig was de verschillende mogenlijkheden op een rijtje te zetten moest ik weer aan het internet als rommelmarkt denken. Ik ben altijd in de metafoor blijven hangen. Het vormt voor mij een ideaalbeeld. Een open ruimte. Voor iedereen toegankelijk. En waar iedereen de mogelijkheid heeft zijn of haar eigen plekje te claimen.
De techniek zou in het teken moeten staan om de onderlinge communicatie te optimaliseren en gebruikersvriendelijk te houden. Waar is wat te vinden? Wie heeft iets nieuws te melden? Hoe blijf je op de hoogte van de laatste conversaties? En dat alles natuurlijk zonder advertenties, extra entreegeld of exclusief lidmaatschap.
Geen silo’s die je buitengesloten houden. Geen techniek die alles wat je bekijkt, waar je geweest bent, wat je besproken hebt vastlegt voor eigenbelang zonder dat je daar controle op hebt. Of deelt met andere partijen die er schaamteloos misbruik van maken voor allerlei doelen waar ik niet achter sta en nooit aan had willen meewerken indien het mij vooraf gevraagd zou zijn.
Social media zoals het vandaag de dag bestaat met facebook, twitter, instagram als grote spelers zou in mijn ideale internetwereld niet bestaan. Omdat ze niet de gebruikers als uitgangspunt hebben, maar alleen de almaar grotere honger naar meer inkomsten uit advertenties en het zo sneaky mogelijk vergaren/verkopen van ons surfgedrag.
En dan kan het gebeuren dat ik in een zoveelste opwelling van onvrede en verontwaardiging over hoe wij als internetconsumenten bedrogen worden mijn accounts bij twitter en instagram heb gedeactiveerd. Ook ik klets graag en wil mijn foto’s delen. Voorlopig doe ik dat alleen via mijn eigen plekje hier op internet. Het is helaas niet anders.