Zingeving
Het alarm op mijn iPhone staat ingesteld om mij ieder half uur te herinneren de waterslang te pakken en de pas gestorte betonvloer in de schuur van een nieuw laagje water te voorzien. Dit doen we al sinds gisterochtend nadat het beton met een vlindermachine zo goed mogelijk geëgaliseerd is. De komende dagen moet de vloer uitharden en opdrogen wat paradoxaal genoeg het beste gaat wanneer je de boel nathoudt.
Ik raak altijd een beetje in de war van dit soort uitspraken. Iets nat maken om het droog te krijgen. Maar eigenlijk gaat het hier dus niet om het droog worden. Het gaat juist om het hardingsproces (is dat een woord?). Tenminste, zo werd mij duidelijk toen ik wat doorvroeg bij de aannemer die ons na gedane zaken de opdracht gaf flink te blijven bewateren omdat anders al het werk voor niets was geweest.
Niet dat ik er veel mee opschoot. Water om het beton sneller/beter hard te krijgen? Hoe dan? Vanwege het kalk in het water? Natuurlijk had ik het kunnen opzoeken (en dat kan nog steeds), maar terwijl ik met de slang in de hand een zoveelste keer bezig was de schuur onder water te zetten vormden mijn gedachten als vanzelf een passende theorie.
Door de bovenlaag nat (en zacht?) te houden krijgt de twintig centimer dikke betonlaag (aan de de randen zelfs 50 centimer) de kans om allereerst aan de onderkant hard te worden, en geleidelijk aan naar boven toe dit hardingsproces (misschien toch maar eens opzoeken of dit echt een goed woord is) door te zetten. Zonder water zou het beton aan de bovenkant te snel drogen/harden en poreus raken en niet goed aansluiten bij de onderlaag die nog bezig was naar boven toe te harden, waardoor er een kwetsbaar laagje in het midden minder hard zou zijn waardoor er later breuken of andere problemen zouden ontstaan.
Ik vond dat een logische verklaring die me gemotiveerd bleef houden om gedurende de rest van de dag gezagsgetrouw elk half uur opnieuw de slang ter hand te nemen en de betonvloer en zoveelste keer onder water te zetten. Zingeving noemen we dat met een mooi woord.