We zitten weer midden in een verbouwing. De laatste hopelijk. Het is de uitgestelde aanpassing aan de schuur achter die helemaal dicht wordt gemaakt en dienst gaat doen als hobbyruimte. Met de nodige isolatie kunnen we er in alle seizoenen terecht. Voor het echter zover is moet er nog een hoop gebeuren. En hebben we de komende tijd weer regelmatig werkvolk over de vloer.
Was ik even vergeten hoe hinderlijk dat is.
Niet de mensen zelf. Die kennen we ondertussen al goed van eerdere klussen en daar hebben we geen enkel probleem mee. Het gaat me meer om de verstoring van ons leventje dat hier langzaam maar zeker vorm heeft gekregen. Gister las ik bij Elja over wat het met je kan doen wanneer een bepaalde routine wordt doorbroken en vandaag voel ik aan den lijve wat ze ermee bedoelde.
In mijn reactie onder haar blogpost schreef ik wat me spontaan te binnen schoot bij het voorbeeld dat ze aanhaalde. Ik herkende het van mijn eigen ervaring om gaan te hardlopen. Een routine of ritueel kan helpen om op een onbewuste en ‘low-energy’ (vanwege het repetitieve karakter) manier de drukte van alledag achter je te laten om zodoende in de juiste gemoedstoestand te komen voor het hardlopen.
Misschien (zo bedenk ik me nu) is het ook wel zo dat het bijgeloof in de kleedkamer (eerst de linkersok en dan rechtersok, en nooit andersom) niet zozeer dient om geluk af te dwingen maar veel meer een vast onderdeel is van een hele keten van handelingen om in een flow te geraken. Die vervolgens kan leiden tot betere prestaties en vertaalt wordt als geluk (afdwingen).
Helemaal zelf verzonnen (hoop ik).
Geldt dit ook voor de verstoring die ik deze avond voelde? Daar lijkt het wel op. De ‘avondploeg’ die de bekisting gaat aanbrengen voor het beton storten dat later van de week gaat plaatsvinden arriveerde gelijk met mij toen ik van kantoor kwam. Het betekende dat ik mijn normale routine opzij moest zetten en me had aan te passen aan de nieuwe situatie.
Niet onoverkomelijk, maar anders. En anders voelt niet vertrouwd. Althans, zo ervaar ik het.
Tenslotte zijn we hier gaan wonen voor de rust en om ons eigen ding te kunnen doen. Wat dat dan ook is. Nu is het tijdelijk niet rustig en wordt ons eigen ding doen beperkt door de mensen en de rommel om ons heen. We passen ons zo goed mogelijk aan wat ons aldus in een andere situatie brengt dan waar we normaal hadden willen zijn.
Misschien brengt het ons tot nieuwe inzichten die we (onbewust) gaan integreren in de oude routine wanneer de rust is weergekeerd zonder dat we dit beseffen.
Of het allemaal ergens op slaat weet ik niet, maar ik ga het vanavond niet meer teruglezen of wijzigen. Ik ga nog even genieten van de rust zolang het kan.
~ ~ ~
PS. In haar blogpost schreef Elja => Disrupt jezelf, en sindsdien blijf het deuntje van Respect Yourself door mijn hoofd zeuren…