De schaar moest er in. Na slechts twee jaar sinds de vorige knipbeurt hing de pruik van de treurwilg alweer in vol ornaat tot net boven de grond. Niet dat dit slecht is, maar omdat we de schuur gaan verbouwen in een soort van werkplaats voor Inge met een groot raam erin moet er wel een beetje uitzicht zijn. Nu hangen alle takken precies voor de plek waar het raam komt.
We hadden ook gevraagd of enkele dikke takken of misschien wel een gedeelte van de gesplitste stam weggezaagd kon worden. Je moet er niet aan denken dat vanwege een hevige voor- of najaarsstorm er takken afbreken en op de schuur terechtkomen. Laat staan dat de hele boom omwaait.
De boomverzorger stelde ons echter gerust. Zoals de treurwilg er nu bijstaat verkeert hij in prima conditie. Gezaag kan alleen maar een rottingsproces in gang zetten. En dat is voor de lange termijn funest. Het is veel beter om regelmatig de boom te snoeien en dan te kijken hoe het met de gezondheid is gesteld is. Ingrijpen kan dan alsnog indien nodig.
’s Avonds bekeek de boom in al zijn kaalheid aandachtig en zag dat op vele plaatsen er gaten gehakt waren door spechten die we wel heel vaak hoorden, maar zelden te zien kregen. Ze hadden flink hun best gedaan. Voorlopig zullen ze wel wegblijven totdat er weer wat beschutting is en ze uit het zicht verder kunnen gaan met hun noeste arbeid. Als het maar geen rottingsproces in gang zet.
