Onder de kap van de schuur zitten verscheidene zwaluwnesten verstopt in de spanten van het dak. Een mooie droge broedplaats die elk jaar voor veel zwaluwen aanleiding is om hier een nieuw gezinnetje te stichten. Ook dit jaar hadden we weer voldoende aanloop in de lente. Of het dezelfde zwaluwen zijn die ieder jaar terugkomen weet ik eerlijk gezegd niet. Maar we doen net alsof het zo is. En begroeten ze met een hartelijk welkom thuis wanneer we de eerste verkenners hun inspectie zien uitvoeren. Het schept een band.
Meestal leggen de zwaluwen twee keer eieren. De eerste leg is meteen in het voorjaar wanneer de nesten gereed (gemaakt) zijn. En een tweede leg volgt aan het eind van de zomer. De jonkies uit het voorjaar zijn inmiddels zo volgroeid dat ze ook een bijdrage kunnen leveren bij de verder uitbreiding van het gezin.
Met de extreme hitte deze zomer waren we bang dat het misschien ondoenlijk was on te nestelen. We hadden het idee dat er minder zwaluwen in en uit vlogen in die periode. Ook wel begrijpelijk want onder de kap kon de temperatuur zomaar boven de vijftig graden stijgen. Pas toen de hittegolf ons land verlaten had kwamen er weer wat meer zwaluwen tevoorschijn en niet veel later zagen we eierschalen op de grond en gazon liggen. Wat later dan normaal toch nog een tweede leg.
Vandaag ontdekte ik bij toeval dat het een derde leg was geweest. Ik moest op zolder zijn en maakte van de gelegenheid gebruik om een aantal nestjes te verwijderen omdat ze op onhandige plaatsen zaten. We hadden er ook veel te veel en sommige waren aan het afbrokkelen omdat ze al redelijk oud waren.
Een van de nestjes die ik verwijderde was nog gevuld met jonkies. Ze waren waarschijnlijk net uit het ei gekomen net voordat de temperatuur zo extreem omhoog schoot en hadden het niet overleefd. Uitdroging door de hitte was hen fataal geworden. Een gruwelijk einde. Reden voor ons om uit te zoeken wat we kunnen doen in het geval dit een komende zomer opnieuw dreigt te gebeuren.
~ ~ ~
[hardlopen: 4 km]
Eigenlijk had ik al eerder willen beginnen met hardlopen na mijn LBO maar het kwam er niet van. De hele week ben ik bezig geweest om stenen te sorteren en weg te gooien in de container die we daarvoor speciaal hadden laten neerzetten. Eentje waar 6 kuub in kan. En ik heb al die stenen die er nu in liggen deze week minstens twee maal in mijn handen gehad. Als het niet vaker is.
Afijn, gisteravond zat ik moe en voldaan op de bank en nam me voor dat ik vandaag dan toch echt voorzichtig aan de draad weer zou oppakken. Eens kijken hoe mijn lies zou reageren en wat het effect van ruim vier maanden nietsdoen op mijn conditie zou zijn.
Uiteindelijk werd het toch nog na de middag voordat ik mijn hardloopschoenen tevoorschijn haalde. De ochtend was alsnog voorbehouden aan enkele kleine klussen achter het huis en hoewel ik het heerlijk vind om in de regen te lopen besloot ik voor deze keer om de ergste buien over te laten waaien.
In totaal heb ik het volgehouden om 4 kilometer aan een stuk te blijven joggen. Zonder last van mijn lies maar wel met toenemend vermoeide benen. Tijdens het lopen besloot ik om het zekere voor het onzekere te nemen en de boel niet te forceren. In een rustig tempo van 8,5 kilometer per uur was het goed vol te houden. Maar vooral het gewoon weer eens lekker een rondje kunnen hardlopen was al een genot. Ik had dit echt gemist.
Na het douchen realiseerde ik me dat er nog steeds een Trailrun in mijn agenda staat. En wel op 14 september. Ik had al gelezen dat het niet mogelijk is om het inschrijfgeld terug te krijgen wegens een blessure maar dat je wel je ticket mag verkopen op hun facebook pagina. Helaas heb ik geen facebook account. Maar nu heb ik besloten om het alsnog te proberen. Want het is geoorloofd om de afstand aan te passen. Dus nu heb ik mijn inschrijving omgezet naar 18 kilometer. De kortste afstand die bij deze trailrun mogelijk is.
Er resten mij vier volle weken om me voor te bereiden. Het is een prestatierun zonder tijdregistratie en je krijgt vier uur de tijd om de run uit te lopen. Ik kan tot op de dag zelf besluiten of ik me fit en fysiek ok genoeg vind om van start te gaan. Ook tijdens de run kan ik er altijd uitstappen indien het niet goed voelt. Maar ik heb er in ieder geval weer zin in en nieuwe hoop gekregen dat ik dit jaar kan deelnemen. En wie weet, volgend jaar misschien wel voor de 44 kilometer met een start vanaf de Ginkelse hei. Dat zou pas tof zijn.