Vandaag mochten de hechtingen eruit. Eigenlijk had ik die niet moeten hebben na de operatie, maar net toen Inge met een rolstoel binnenkwam om mij op te halen begon een van de drie snedes in mijn buik spontaan te bloeden. Drie hechtingen en een uurtje later mocht ik alsnog naar huis. Afijn, alle wederwaardigheden van die dag heb ik hier al eerder beschreven.
Nu, tien dagen later dus, stond de afspraak gepland bij de huisarts om de hechtingen te laten verwijderen. Zelf had ik eerder al voorzichtig alle pleisters los zitten peuteren. Liever thuis een traantje laten dan bij de huisarts. Zul je net zien dat die met het verkeerde been uit bed is gestapt en met een chagerijnig hoofd die pleisters met huid en haar eraf zou rukken.
Dat viel echter mee. Zowel het zelf verwijderen van de pleisters (ging pijnloos want de haartjes op mijn buik waren al preventief weggeschoren door het verplegend personeel en de wondjes waren imiddels goed dichtgegroeid) alsook het bezoek aan de huisarts want die heb ik niet gezien. Haar assistente nam de onthechtingstaak waar en deed dat zo vakkundig dat het voorbij was voordat ik doorhad dat ze ermee was begonnen.
Ik was nog volop bezig te verhalen over de spontane bloeding en het vermoeden dat het misschien wel door een nieuwe messenset kwam waardoor ze eventjes in de lach schoot en met het pencit in mijn buik prikte. Daar bleef het bij qua lichamelijk ongemak.
Thuis nam ik om het te vieren een kop koffie en ging achter op het terras zitten waar het zoals gebruikelijk een komen en gaan was van allerlei vlinders, bijen, hommels en libelles. Een van de vlinders trok m’n aandacht. Een witje met bruin getipte vleugels. Het leek wel of er flinke happen uit de vleugels genomen waren. Een soort van kartelrand. Misschien hoorde het zo en was dit een speciaal ras. Op de foto’s die ik snel nam viel echter te zien dat het toch wel degelijk beschadigingen waren. Wellicht had een kat een poging gedaan het beestje te verschalken. Desondanks leek het of ze er verder geen hinder van ondervond. Met een ander wit exemplaar vloog ze gezellig van bloem naar bloem alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
