Het werd wat later dan normaal deze avond op kantoor voordat ik naar huis kon. Vaak krijg ik dan ook nog een telefoontje of word ik benaderd op de chat omdat collega’s in de VS zien dat ik online ben. Ik had dus alvast mijzelf uitgelogd van het systeem toen ik met een laatste klus bezig was die ik per se af wilde ronden omdat ik er morgen geen tijd voor zou hebben. Tegen zeven uur was ik klaar en zocht mijn spullen bij elkaar om te vertrekken. Het was mooi geweest voor vandaag.
Totdat ik stemmen hoorde bij de receptie. Een van de schoonmaaksters had de deur geopend voor enkele medewerkers van de dienst handhaving. Er was verder niemand aanwezig in het kantoorgedeelte dus voegde ik mij bij hen. Ze waren op zoek naar getuigen. Getuigen? Had er dan een misdrijf plaatsgevonden terwijl ik druk doende was met mijn laatste opdracht van de dag? Wat was het? Een overval op klaarlichte dag? Misschien wel een inbraak bij ons op kantoor waar ze een melding van hadden gekregen via het alarmsysteem? Er zouden toch geen slachtoffers zijn gevallen? Maar waar was dan de politie, of de ambulance?
Geen van al. Iemand had tegen het verkeerslicht gereden bij de kruising voor ons gebouw. En was doorgereden. Dat had wat lichte chaos gegeven omdat het sein netjes op groen bleef staan. Nu was er een verkeersleider gearriveerd die instructies gaf in afwachting van reparateurs. Ondertussen probeerden de handhavers uit te zoeken wat er gebeurd was. Het werd al snel duidelijk dat ik niets had gezien en ook de schoonmaaksters niet. Dus maakte ik een foto en beloofde deze via een mail morgenvroeg door de receptie aan de collega’s binnen het gebouw rond te laten sturen met de oproep of iemand toevallig gezien wie of wat de paal bij het ietwat te kort nemen van de bocht had meegenomen. Toen kon ik eindelijk naar huis.