Tussen de gele kwikstaartjes die onze voortuinen deze avond opnieuw met kun komst verblijden zag ik tot mijn verrassing plots een putter rondhupsen. Die had ik, in tegenstelling tot Inge nog niet eerder gezien. Of misschien wel, maar dan zonder het te weten. Zo’n geweldige vogelspotter ben ik nu ook weer niet. Met al die verschillende soorten vogels die we hier de laatste tijd over het gazon krijgen zal dat misschien wel gaan verbeteren. Zeker nu we tevens die geweldige vogelatlas bij de hand hebben om alles op te zoeken en te controleren. Het is inderdaad een putter die ik met veel moeite op de foto heb gekregen.
Tegelijk bracht het mij het boek van Donna Tartt in herinnering dat ik nog steeds moet lezen. Ik heb de engelse versie die als titel The Goldfinch heeft. Daardoor moet ik juist weer denken aan een goudvink. Die schijnt hier ook al eens ons perceel te hebben aangedaan volgens Inge. Wie weet krijg ik die binnenkort op de gevoelige plaat.
