Ik ben bezig achter de schuur wat orde in de chaos te scheppen. Sinds we hier zijn komen wonen hebben de ruimte gebruikt om er alle overtollig bouwmateriaal wat vrij kwam of overbleef tijdens de verbouwing op te slaan omdat het eventueel later van pas kan komen. Weggooien kan altijd nog. Nu ligt er een gevarieerde verzameling hout, stenen en dakpannen.
Binnenkort gaan we het aangebouwde gedeelte van de schuur onder handen nemen. Zo komt er betonvloer in en wordt het rondom dichtgemaakt en van sanitair voorzien zodat we het bijvoorbeeld als hobbyruimte of logeerkamer kunnen gebruiken. Maar dan moet de aannemer er wel goed bij kunnen wat momenteel niet het geval is.
Allereerst besloot ik eens te inventariseren wat er zoal ligt wat ondertussen toch echt wel weg kan in plaats van dat we het nog een keertje gaan verplaatsen. Bij het bekijken van de diverse stapels met stenen viel mijn oog op een ronde tegel of putdeksel. Het leek wel een zelfgemaakte steen waar een tekst in was gekrast. Ik las:
1967
20-3
Tini
♥
Volgens ons aankoopbewijs is het huis dat we sinds drie jaar het onze mogen noemen in 1970 gebouwd door wat nu onze buurman is. Daarna is het twee keer verbouwd. Eenmaal door de buurman toen hij er nog woonde en daarna door de bewoners die het huis van hem kochten.
Veel weten we niet van de buurman. Hooguit dat hij weduwnaar is en dat zijn twee kinderen allang niet meer thuis wonen. De naam van zijn overleden vrouw Tini hebben we nooit gehoord. Zou het kunnen dat ze al ruim voor 1970 op dit perceel woonden en dat hij in een vlaag van verliefdheid deze boodschap voor het nageslacht wilde bewaren?
Misschien binnenkort toch eens vragen. Het kan zijn dat de steen emotionele waarde voor hem heeft. Weggooien is dus voorlopig nog niet aan de orde.
~ ~ ~