Concert

We zijn inmiddels twee jaar verder. Suzan woont nog steeds op zichzelf. Geen partner. Niemand is bij haar ingetrokken. Oh, ze heeft genoeg aanloop gehad, daar niet van. En menig man heeft zonder al te veel moeite tot haar slaapkamer weten door te dringen. Maar daar bleef het bij. Als ze al niet ’s nachts uit eigen beweging schielijk vertrokken waren dan zorgde Suzan er zelf wel voor dat al snel duidelijk werd dat ze niet van plan was om het ontbijt met hen te delen. Het bed voor een nacht, daar bleef het bij. Voldoende mannen die daar niet moeilijk over deden.

Of ze gelukkig is? Ik zou het niet weten. Net zoals het voor mij een raadsel is of Laurens het geluk gevonden heeft. Wat hij in ieder geval niet voorzien had was dat de inkoopassistente een zoontje had toen hij Suzan voor haar inruilde. Hij had er niet naar gevraagd en zij was er niet over begonnen. Totdat haar ex op een dag onverwachts kwam binnenvallen met het verhaal dat hij een tijd naar het buitenland moest. Voor zaken. De afspraak dat hij voor langere tijd de zorg voor hun zoontje had genomen zodat zij aan haar ontwikkeling kon werken kwam hierbij te vervallen. Vond hij. Zonder al te veel plichtplegingen liet hij het kind en enkele koffers bij hen achter.

Het enige wat ik wel weet is dat Laurens niets moet hebben van kinderen. Lang is hij daarom niet bij haar gebleven. Ondanks dat zij flink haar best deed om het hem naar de zin te maken toen ze doorhad dat hij niet echt gecharmeerd was van de nieuwe situatie. Maar het lag er te dik bovenop voor hem. En het kind verdween er niet door. Met de dag zag hij er meer tegenop om na het werk terug te keren. Nee, dat ging ‘m niet worden. Net zoals hij niet zo lang geleden van de ene op de andere dag bij Suzan was vertrokken liet hij nu ook de inkoopassistente in de steek.

Terug naar Suzan zag hij niet zitten. Een beetje met hangende pootjes smeken of ze het nog een keertje konden proberen (wat hij diep in zijn hart toch niet wilde) en dat hij spijt had (had hij eigenlijk helemaal niet) was wel het laatste wat hij zou doen. Beter was het om maar eens een tijdje als vrijgezel door het leven te gaan. Even alle ruimte nemen en geen rekening te hoeven houden met een zoveelste vriendin die het uiteindelijk ook niet bleek te zijn leek hem een beter plan.

Het beviel hem prima. Zo goed dat hij ook nu nog altijd geen nieuwe relatie heeft. Natuurlijk was er regelmatig sprake van een one-night stand maar net als zijn spaarzame bezoekjes aan de Mc Donalds was de voorpret meestal beter dan de daadwerkelijke consumptie. Hij bleef in de meeste gevallen met een nare bijsmaak achter wanneer een vrouw zonder al te veel plichtplegingen vroeg in de ochtend vertrok. Hij had nooit een prostituee bezocht en hoewel dit er niet mee te vergelijken viel voelde het voor hem min of meer gelijk. Dat de drankjes waarop hij de avond ervoor getrakteerd had terug betaald moesten worden. De laatste tijd ging hij daarom steeds minder op stap. Aan Suzan had hij nog wel eens gedacht zonder ooit contact met haar op te nemen.

En nu, twee jaar later, staan ze samen in de rij voor een concert. Zonder dat ze het van elkaar weten. Het mag niet echt toeval heten want ze waren allebei ruim voordat ze elkaar kenden fan van de artiest die hier vanavond komt optreden. Maar toch. Laurens staat enkele meters achter Suzan en laat zijn blik over de rij glijden om heel even te blijven hangen bij de blonde haardos van Suzan voordat hij verder naar voren kijkt. Dat gaat nog wel even duren. Om de tijd te doden opent hij de facebook app op zijn mobieltje. Suzan, die even een lichte huivering voelde die haar nekhaartjes overeind deed gaan kijkt om zich heen naar de wachtenden. Ze heeft met niemand specifiek afgesproken maar is toch altijd benieuwd of ze bekenden tegenkomt op zo’n avond. Dan gaat ze verder met een update te schrijven voor op haar facebook profiel. Ze heeft er zin in! Even schudt ze met haar haren en maakt dan een selfie.