Deze namiddag vertrok ik weer eens voor een tripje naar het Verenigd Koninkrijk. Als een eerste aankondiging van de nakende Brexit moest ik op kantoor bij de reisaanvraag ook een formulier invullen waarom ik de korte oversteek naar het eiland wilde maken. Dat was eerder nooit nodig. Verder heb ik van de hele Brexit (nog) weinig gemerkt.
Voor de verandering besloot ik eens om in de trein te werken. Meestal ga ik voor een goed boek maar ik lag wat achter met het beantwoorden van emails dus daarom toch maar de laptop uit mijn tas gehaald. Natuurlijk had ik de enige vrije plek in mijn coupé waar de zon continu op het beeldscherm scheen. Veel zag ik niet en hopelijk heb ik me tot onschuldige typefouten beperkt tijdens de beantwoording van enkele urgente emails.
Op Schiphol was ik snel door de douane en security. Het scheelde dat ik alleen maar handbagage bij me had. In de vertrekhal viel het me voor de zoveelste keer weer op hoe ver je in sommige gevallen moet lopen voordat je bij de gate bent. In mijn geval was het nu 13 minuten naar Birmingham/D18, maar je zou naar Frankfurt/B20 of Vienna/B15 moeten. Dan was je een klein half uurtje onderweg. Al bijna op de plaats van bestemming.
Het vliegtuig dat ik deze keer had was net als de vorige keer een twee-motorig slank toestel. Voordeel is dat het onboarden lekker snel gaat. Instappen en wegwezen. Alleen jammer dat we pas met de nodige vertraging aan boord mochten. Het schijnt erbij te horen. Ik ben er alleen nog niet uit of het komt door Flybe of de bestemming Birmingham. Bij andere vliegmaatschappijen en/of eindbestemmingen heb ik er veel minder last van (gehad).
Ik had in het vliegtuig gezeten twee maal geluk. Ten eerste met een plekje aan het raam en ten tweede met het haast wolkenloze uitzicht. Daardoor kon ik voor de verandering weer eens enkele mooie foto’s maken meteen na het vertrek vanuit Schiphol en boven strand en zee bij het verlaten van Nederland.
Boven zee kon ik nu eens wat beter de verschillende windmolenparken onderscheiden dan gewoonlijk. Hoewel dat op de foto weer wat tegenvalt. Daarvoor heb je dan toch een betere kwaliteit fototoestel nodig dan de gemiddelde iPhone. Op de foto hierboven staan voor de goede kijker twee parken. Eentje in het midden, en eentje rechtsboven het midden. Hieronder dezelfde foto maar dan uitvergroot zodat je de speldenprikjes iets beter kunt zien staan. Apart om te zien.
Toen ik uiteindelijk in het hotel arriveerde waren mijn collega’s al lang en breed vertrokken naar een restaurant ergens in de omgeving. Ik nam daarom wat te drinken en eten mee van de hotelbar (zie rechtsonder op de foto) en installeerde me op mijn kamer. Daar heb ik nog een tijdlang tv gekeken en deze blogpost getikt. Nu ga ik slapen. De komende twee dagen heb ik mijn energie hard nodig tijdens de workshops BOT automation.
