Het was half negen toen de wekker vanochtend ging. Nadat ik om vier uur ’s nachts in bed was gekropen na een lange avond van testen. Toch voelde ik me verbazend genoeg erg fit. En helder. Zo helder zelfs dat ik er meteen aan dacht om een foto van het uitzicht te maken.
Inmiddels is het een soort van ’traditie’ geworden om een foto op instagram te plaatsen met wat ik zie wanneer ik uit mijn hotelraam kijk. Met als vast onderschrift ‘Room with a view’.
Ditmaal had ik een kamer aan de voorkant van het hotel dat gelegen is aan de drukke doorgangsweg naar het centrum. Afgelopen nacht was het me niet opgevallen toen ik de gordijnen dichttrok. Ik was al te moe blijkbaar. En ook deze ochtend was ik niet wakker geworden van het vele verkeer dat vaak stapvoets, bumper aan bumper de stad in wil.
Over twee weken beginnen de universiteiten weer met college’s en daarom viel het nu nog wel wat mee met de files. Dat scheelde ook.
Ik heb wel eens vaker een kamer aan deze zijde van het hotel gehad en elke keer weer verbaas ik me over de bouwval aan de overkant. Het dak lijkt echt op instorten te staan. Maar ondanks dat ze overal flink aan het verbouwen zijn in de stad zie ik hier eigenlijk alleen maar een constructie die voetgangers moet beschermen tegen vallende dakpannen. Geen overbodige luxe.
Thuis werd er ondertussen wel flink gewerkt. Omdat we tijdens de verbouwing de vloer noodgedwongen moesten verhogen (er zat geen deklaag in), moest ook het volledige kozijn van de voordeur vervangen en verhoogd worden. Daardoor zaten we nu met een stoepje aan de voorkant dat eigenlijk te laag was. En er zaten ook nog eens lelijke plavuizen in. Gelukkig hadden we een stapel steentjes gratis gekregen, en het bleken er net genoeg om alles op te vullen. Het resultaat mag er zijn.
Geef een reactie