Voor haar verjaardag had Inge planten of vissen gevraagd voor in de moerasvijver bij onze nieuwe woning. Ik besloot voor de vissen te gaan. Het moesten exemplaren zijn die niet al te groot zouden worden en liefst met een niet al te opvallende kleur tegen de vele reigers die de omgeving bevolken. Want bij de moerasvijver hadden wij geen bescherming in de vorm van netten of iets dergelijks gepland.
De verkoper adviseerde om de goudelrits (spreek uit als goud-elrits, niet goudel-rits wat ik dus deed) te nemen. Ze zijn makkelijk in onderhoud, kunnen tegen vijverwater van verschillende (zelfs lage) kwaliteit en planten zich snel voort. Op dat laatste zat ik niet zo te wachten, maar met die reigers in de buurt was het misschien wel handig. En, waar het voornamelijk om ging, ze werden niet groter dan zo’n 7 tot 8 centimer.
Speciaal vissenvoer was niet nodig mits er in de vijver voldoende planten en insekten zaten. Dat was het geval. Prima, zei de verkoper. Dan kunnen de visjes zich te goed doen aan de watervlooien en eventuele kleine torretjes.
Met een zakje vol goudelrits (is het een cadeautje, ja maar inpakken hoeft niet hoor) ging ik naar huis. Inge vond ze geweldig. Missie geslaagd.
Samen lieten we ze los nadat ze hadden kunnen wennen aan het vijverwater. Omdat het water nog wat groenig van kleur is waren ze binnen no time niet meer te zien toen ze naar de bodem van de vijver afdaalden. Wel zagen we plots een of ander zwart geval opdoemen.
Was het een uit de kluiten gewassen watervlooi? Een kleine kikker of salamander? We konden het niet goed zien omdat het beestje (het moest iets levends zijn want het bewoog) zich verschool tussen de planten. Na wat geklooi lukte het me uiteindelijk om wat het dan ook was uit de vijver te scheppen.
Het bleek een gigantische tor te zijn. De lengte was zeker wel zo’n 5 centimeter. Minstens net zo groot als de visjes die we er net in hadden losgelaten. Wat nu? Was het wel veilig om dit monster terug te zetten in de vijver? We konden ons niet voorstellen dat de visjes deze tor zouden gaan verorberen. Eerder andersom.
Internet gaf uitkomst. We hadden een ‘grote spinnende watertor‘ in onze vijver. Geen bedreiging voor de goudelrits en vice versa. Een mooie aanwinst en extra presentje voor Inge d’r verjaardag.
~ ~ ~
Geef een reactie