Thuis is waar één van onze huizen is
Met een zwierige handtekening die er in mijn gedachten altijd mooier uitziet dan op papier ondertekende ik de koopakte. Even daarvoor had Inge hetzelfde gedaan. We zijn nu drie maanden lang de trotse eigenaars van twee huizen. Na 30 april is dat voorbij en zijn we permanent verhuisd naar ons nieuwe adres in Bemmel.
Voor het zover is moet er heel wat gebeuren. We hebben de planning diverse malen van voor naar achter en weer terug doorgenomen. Het zou haalbaar moeten zijn. Of net niet. Zoals dat gaat zijn we afhankelijk van externe factoren (zoals het weer bijvoorbeeld) die we niet kunnen beïnvloeden. Er liggen daarom enkele alternatieve scenarios op de plank voor mocht het onderweg mis gaan. Dat zijn echter zorgen voor morgen.
Vandaag vieren we de sleuteloverdracht. We hebben meteen onze dochter en kleinkinderen opgehaald om een eerste rondje door het huis en over het erf te maken. Tot nu toe hadden zij alleen nog maar de foto’s gezien. Je kunt je dan wel een beeld vormen maar in het echt is het natuurlijk altijd weer net iets anders.
De reacties waren alleen maar positief. Bij toeval vonden de kleinkinderen een bal in de tuin die waarschijnlijk van de hond is geweest. Een potje voetbal was goed te doen kregen we later te horen. En bij regen konden ze overdekt verder gaan in de grote schuur, zo hadden ze al bedacht (en uitgeprobeerd). Er moest alleen nog een trap komen naar de zolder want daar lag hun bal nu. Wordt geregeld.
Na de bezichtiging reden we naar MacDonalds en sloten aan in de rij van de MacDrive. De bedoeling was om onze fast food menu’s mee te nemen om thuis op te eten. Waar is dat dan? vroeg onze jongste kleinzoon. Tja, daar had hij een punt.
Geef een reactie