Mijn spierpijn is nog niet over. Verre van dat. Gister overdag kon ik al nauwelijks uit mijn bureaustoel komen en ’s avonds was het zelfs een graadje erger bij het opstaan vanaf de bank. Ik besloot op tijd naar bed te gaan om op die manier wat rust te pakken.
Helaas. Het lukte me niet een lighouding te vinden die volledig pijnvrij was. Tot overmaat van ramp moest ik midden in de nacht dringend plassen, net terwijl ik voor mijn gevoel eindelijk in slaap was gesukkeld. Al met al duurde het zeker wel een kwartier voordat ik uit bed was. Op de badkamer gekomen kon ik in eerste instantie niet bij de wc-bril om die omhoog te doen. Dat koste me ook weer een hoop inspanning en evenveel pijn.
Daarna weer terug naar de slaapkamer waar in bed komen nu een zo goed als onoverkomelijke horde leek te zijn. Een paar keer gaf ik het bijna op. Misschien kon ik beter naar beneden gaan en wat tv kijken. Dan maar geen slaap. Tegen de tijd dat ik het toch voor elkaar had gekregen in bed te geraken begonnen de eerste vogels aan hun ochtendgezang. Veel geslapen heb ik niet meer.
Deze ochtend was de pijn zo mogelijk nog erger. Gelukkig had Inge enkele pijnstillers over van een ingreep door de kaakchirurg eerder dit jaar. Ik kon nog net de neiging onderdrukken om ze allemaal in één keer te gebruiken. Toen de pijn desondanks niet snel genoeg zakte (zeg maar helemaal niet) besloot ik in mijn wanhoop maar een stuk gaan te wandelen. Zitten lukte toch niet.
Dat bleek een verstandig idee. Ik was vergeten hoe rustig en mooi het ’s ochtends vroeg is in het open veld. De spierpijn werd er niet meteen minder door maar het buiten zijn vormde een goede afleiding. Bij terugkomst belde ik de huisartsenpost en zij adviseerden om 4x daags een setje van vier paracetamols en een ibuprofen in te nemen om zo een buffer op te bouwen tegen de pijn. En dan maandag naar de huisarts en/of fysio. Even volhouden dus.
—
Update 4 juni ’s avonds: Omdat het aangeraden werd regelmatig te gaan lopen ben ik vanavond nog een keer hetzelfde rondje gaan lopen. Het leek halverwege dat ik midden in een fikse onweersbui terecht zou komen, maar dat bleek gelukkig vals alarm. In het open veld zit ik daar niet op te wachten.
Geef een reactie