Na het rondje Challenge van afgelopen zondag was ik nog wel even het water ingegaan om de ergste modder van mijn schoenen weg te spoelen, maar thuis was ik vergeten om ze binnen te zetten waar ze beter konden drogen. Vanochtend heb ik ze alsnog uit de schuur gehaald waar ze als oud vuil op de werkbank stonden te wachten voor een nieuwe training. Meteen viel me weer die scheur op waar iemand me zondag al op gewezen had. Terwijl ik ze pas 4 maanden geleden aangeschaft had.
Ik besloot naar Runnersworld terug te gaan waar ik ze gekocht had. Dezelfde verkoper die luisteren als vak nog steeds moest afronden hielp me ook nu weer prima. Helaas viel het niet onder de garantie maar onder de risico’s van het survivalrunnen. Waarschijnlijk was ik tegen iets scherps aangelopen. Tenslotte banjeren we overal doorheen en wie weet wat er allemaal voor rotzooi in die sloten, greppels en plassen ligt. Ik moest ‘m gelijk geven.
Maar omdat hij het ook best wel vervelend vond gaf hij me 50% korting op een nieuw paar. Iets wat ik erg schappelijk vond. Nadat ik enkele schoenen van een ander merk had geprobeerd heb ik toch weer voor Brooks gekozen. Mocht ik alsnog na een aantal maanden hetzelfde probleem krijgen dan weten we zeker dat Brooks en ik geen goede combinatie vormen. Maar voorlopig hou ik het gewoon op domme pech.
Ditmaal was de rode uitvoering niet op voorraad en ging ik met groen/grijs naar huis. Ook mooi. En haal ik ze in ieder geval niet door elkaar.
Thuis besloot ik mijn oude nieuwe Adidas hardloopschoenen weer eens voor de dag te halen. Nadat ik tegelijk met die rooie Brooks ook nieuwe Asics had gekocht stonden die Adidas eigenlijk werkeloos in een hoekje te wachten. Niet slim want het idee was om ze om beurten te dragen zodat ik er langer mee kon doen. Dus kregen ze vanavond een nieuwe kans om te laten zien waar ze toe in staat waren. Het plan was om de 5 km in 25 minuten te lopen.
Sinds ik met hardlopen ben begonnen (na jaren niet aan enige vorm van sport te hebben gedaan) merkte ik dat ik het voortaan meer van de uithouding moest hebben dan van het snelle werk. De duurloop lag me gaandeweg beter dan de korte afstand (hoewel zeker in het het begin de korte afstand de enige afstand was die ik hardlopend kon overbruggen). Ik vind het nu heerlijk om zo’n 10 tot 15 km te gaan rennen in een tempo van tussen de 5:30 en 5:45 minuut per kilometer. Zonder koptelefoon op lekker genieten van het buiten zijn.
Maar ik heb het idee dat ik wat meer aan mijn snelheid moet gaan werken wil ik een beetje fatsoenlijk een survivalrun afronden. Daarom deze avond de tempolat wat hoger gelegd om te zien of me dat zou gaan lukken.
Gelukt.
Binnenkort eens kijken of het op de Asics ook zo makkelijk gaat. En daarna proberen nog wat sneller/verder te gaan.
~ ~ ~
Geef een reactie