Uitstelgedrag

Een dag verder heb ik nog steeds veel zin om het boek Zen and the Art of Motorcycle Maintenance (hierna Zen) te gebruiken als inspiratiebron bij het bloggen. Alleen al het vooruitzicht om er dagelijks in te mogen lezen stemt me gelukkig. Het is niet met veel boeken dat ik iets soortgelijks ervaar. Alleen al het simpele feit dat het boek nu op mijn bureau ligt doet iets met me. Ik ben erg benieuwd of ik ooit zal ontdekken waar dat bijzondere gevoel vandaan komt.

Het lezen in Zen is als op reis gaan. Allereerst is daar natuurlijk de tocht per motor door enkele staten van Amerika die een vader (de verteller van het verhaal) met zijn zoon maakt en waarvan hij verslag doet. Maar daarnaast reizen we ook mee op de herinneringen die langzaam naar boven komen bij de verteller naarmate hij dichter in de buurt komt van plaatsen uit een vorig leven. Bovendien maken we een reis door de geschiedenis van de filosofie omdat dit onlosmakelijk verbonden is met de lotgevallen van de verteller tijdens de periode die zo ver weggestopt was in zijn geheugen.

Iedere keer wanneer ik dit boek herlees heb ik nooit de behoefte om stukken over te slaan. Ik weet wat er allemaal staat te gebeuren onderweg en ik weet hoe het afloopt. Maar toch vormt dit geen belemmering tijdens het lezen. Integendeel. Het lijkt juist of het verhaal steeds rijker wordt. Veel meer voel ik de neiging om elke zin nog nauwkeuriger te lezen. Om te zien of ik de vorige keer niets gemist heb. Of om te kijken of ik het nu beter begrijp. Natuurlijk zou ik dit bij veel meer boeken moeten hebben omdat ik zelden bij eerste lezing van een complex boek alles weet te doorgronden. Maar er zijn slechts weinig boeken waarbij ik dat kan opbrengen. Zen is zo’n boek.

Wat me alleen nog doet aarzelen om definitief voor Zen te kiezen is een ander boek wat op mijn bureau ligt: Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt – De geheimen van het geheugen door Douwe Draaisma. Het is een boek dat ik al een paar jaar in bezit heb maar tot nu toe ongelezen in de kast staat. Ik denk dat ook dit boek erg uitnodigt om te gebruiken bij mijn poging om frequenter te gaan bloggen. Want zeg nu zelf, zo’n beschrijving op de achterflap die hieronder volgt is toch koren op de molen om helemaal ‘los’ te gaan als blogger?

Waarom herinneren we ons bijna niets van onze vroegste jeugd? Hoe komt het dat geuren herinneringen oproepen? Waardoor zien stervenden soms hun hele leven aan zich voorbijtrekken? En waarom lijkt het leven sneller te gaan als je ouder wordt?
Stuk voor stuk vragen die te maken hebben met het geheugen, dat raadselachtige fenomeen van de menselijke geest dat ons maakt tot wie we zijn, maar ons ook geregeld voor de gek houdt. Douwe Draaisma onthult in deze prachtig geschreven bestseller de geheimen van het geheugen.

Voorlopig laat ik de twee boeken op mijn bureau liggen en hak komend weekeinde de knoop door. Laat vooral weten wat jullie voorkeur zou zijn mocht je eventueel willen meelezen.