Het rare aan oorsuizen is dat je het pas merkt wanneer het al een tijdje aan de gang is. Maar je weet eigenlijk niet wanneer het begonnen is. Tenminste, zo ervaar ik het.
De afgelopen weken is het heel geniepig komen opzetten. Alleen als het heel stil was hoorde ik iets wat nog het beste valt te vergelijken met het geluid dat uit een blaasbalg komt. Een ritmisch pfffft pfffft pfffft pfffft dat onmiddellijk verdween wanneer er omgevingsgeluid waarneembaar was. Ik had het ook nog niet echt in de gaten. Natuurlijk hoorde ik iets, maar omdat het ook meteen weer verdween bij het minste of geringste, vergat ik het onmiddellijk.
Toen het suizen zich wat vaker aandiende begon het irritant te worden. Vooral tijdens het lezen (wat ik steeds vaker doe zonder muziek op de achtergrond) werd de stilte die ik zocht juist iets wat ik steeds minder kon verdragen. Het zacht blazende geluid in mijn oor begon me helemaal af te leiden. Ik kon alleen maar denken aan wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelde in plaats van dat ik me concentreerde op het boek dat verloren in mijn schoot lag. Ook kreeg ik het gevoel dat er zich een bepaalde druk ergens diep in mijn oorholte begon op te bouwen. Zou ik oorontsteking hebben?
Dan ga je dus op internet rondkijken. En wat ik daar gelezen had deelde ik de volgende ochtend op kantoor met enkele collega’s. Als je maar geen oorkanker hebt, zei er eentje. Daar ga ik niet vanuit, was mijn antwoord. Vooral om mijzelf te overtuigen. Daarna vermeed ik het onderwerp op kantoor nog te vermelden. Internet is zo slecht nog niet.
Weer wat later begon ik er aan te wennen. Een doktersbezoek besloot ik uit te stellen, want als het niet erger werd dan was dat zonde van zijn tijd. Inmiddels had ik weer leren lezen met de radio aan en bij het slapen zorgde ik ervoor op mijn linker suizende oor te gaan liggen. Dan had ik er minder last van. Iemand met gevoel voor drama zou kunnen beweren dat ik ermee leerde te leven.
Wat minstens zo raar is, is dat het net zo ongemerkt verdwijnt als dat het gekomen is. De hele avond al lijkt de blaasbalg in mijn oor verdwenen te zijn. Of is het niet stil genoeg? Dat kan natuurlijk ook. Maar mocht het echt opgehouden zijn, wanneer dan precies? En waarom? Ik heb niets bijzonders gedaan om het te laten stoppen. Al deze vragen leiden minstens zo af als voorheen het suizen. Van lezen komt vooralsnog opnieuw niet veel.
Geef een reactie