18452 – maandag

Iedereen houdt van oorlog.

Uit de memoires van Herbjörg Maria Björnsson – Vertaald uit het IJslands door Marcel Otten

Natuurlijk was het leuk in de oorlog. Natuurlijk had ik het voor geen goud willen missen. Soms leefde je zo intensief dat het moment gewoonweg vibreerde als de roetzwarte koppeling van een oude tractor.
[…]
De mens heeft altijd behoefte aan catastrofes. Als ze niet door de natuur worden geleverd, probeert hij ze zelf te fabriceren.
[…]
Mannen die in de Tweede Wereldoorlog hebben gevochten en in de voorste linies lagen, hebben me verteld dat het soldatenleven helemaal niet zo erg was. Er was één ding dat het leven van alledag in vredestijd overtrof en dat was het gezegende hier en nu. Er was geen tijd om over de dag van gisteren te treuren of je druk te maken over de dag van morgen. Je had de handen vol om het hier en nu het hoofd te bieden en dat bracht een zeker geluk met zich mee, ja, haast een vorm van gemoedsrust.
[…]
Ten tijde van oorlog heeft iedereen het goed, omdat niemand zelf iets kan beslissen. In vredestijd grijpt het ongeluk om zich heen, omdat de mensen zelf moeten kiezen en afwijzen. Alle oorlogen zijn ontsproten uit het grenzeloze verlangen naar geluk van de mensen. En waar ze het bangst voor zijn is vrede op aarde.
[…]
De mens is van nature een mier en hij kiest er liever voor passagier te zijn op het grote rad van fortuin dan zelf die reis te bepalen. Het minst van alles wil hij de doorslaggevende factor zijn en om die reden heeft hij grote bewondering voor degenen die dat wel aandurven.
[…]
Wat het lot betreft is een oorlog het radicaalst. Daarom hebben we het zo ontzettend goed ten tijde van oorlog, we voelen een innerlijke oorlogsvrede. De Tweede Wereldoorlog was een oorlog waarover je alleen maar kon dromen, want hij was, zoals Goebbels het zei, der totale Krieg. Hij was overal en allesomvattend, strekte zich uit over een heel continent en trof ieder afzonderlijk diep in zijn ziel, liet niets en niemand onberoerd.

[p.157-158, Een vrouw op 1000 graden, Hallgrímur Helgason]

Blogdatum 15 mei


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *