Een mooie jonge vrouw – Tommy Wieringa
Opnieuw een boekenweekgeschenk. Nadat ik dit weekend mijn dertiende boek (Wat ik weet) besproken had voor de ‘Een perfecte dag voor literatuur’ bloggersleesclub en tevens met een voldaan gevoel A history of the world in 10 1/2 chapters uitgelezen had, leek het me een mooi moment om snel even het boekje van Tommy Wieringa te gaan lezen. Het lag tenslotte op mijn bureau omdat ik er nog niet aan was toegekomen om het een plaatsje in de boekenkast te geven. Een paar uurtjes later had ik het uit. Of het alsnog een plaatsje krijgt weten de trouwe volgens natuurlijk al (boekenweekgeschenk = mag blijven), maar wat ik er van vond zal ik hieronder uit de doeken doen.
Een man van in de veertig begint een verhouding met een mooie jonge vrouw. Zij betekent een overwinning op de tijd, maar zijn ouderdom en verval kan hij er niet mee afwenden. In dit liefdesverhaal stelt Tommy Wieringa de vraag wat pijn is en of je kunt doordringen tot de pijn van een ander als je deze niet eerst zelf hebt gevoeld.
Tekst achterflap
Een mooie jonge vrouw
Tommy Wieringa
Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek
ISBN 9789059652347
~ ~ ~
Welnu, ik vond er niet veel aan. Net zo snel als ik het gelezen heb zal ik het hoogstwaarschijnlijk weer vergeten zijn. Een tussendoortje. Net zoals de korte affaire van hoofdpersoon Edward met een veel jongere collega terwijl hij toch op gevorderde leeftijd het geluk heeft om een mooie jonge vrouw aan zijn zijde te hebben.
Ik las het allemaal en ik dacht ‘het zal wel’. Met uitzondering van de passages die gaan over het lichamelijk verval. Die bezorgen mij, nu ook voor mij de jaren onbarmhartig verstrijken af en toe de koude rillingen. Mocht ik al stiekem (natte) dromen hebben om mijn vrouw in te ruilen voor een jonger exemplaar (of er een jeugdige buitenvrouw op na te houden), dan worden die met passages als deze wel getemperd:
Hij stelde vast dat Ruth en hij sluipenderwijs in een tragische leeftijdsdynamiek waren terechtgekomen. Zij had zich aan zijn leeftijd aangepast, in plaats van aan zijn karakter. Ja, zo was het gegaan: zij werd ouder door hem en hij werd nog ouder dan hij al was door haar. Hij waakte ervoor om, als hij naakt was in haar aanwezigheid, voorover te buigen omdat dan zijn buik en borst zich van zijn geraamte leken los te maken en in vormeloze plooien omlaag vielen, maar zakte in plaats daarvan door zijn knieën om de dop van de tandpasta op te rapen. Hij probeerde er geen steunend geluid bij uit te stoten.
[p.49]
[…]
Met een vrouw van zijn eigen leeftijd zou dat anders zijn geweest, vermoedde hij, ze zouden samen waardig oud zijn geworden en hun ogen discreet gesloten hebben voor elkaars aftakeling.
Vervormd door de verwoestende werking van de tijd. Ik val in herhaling.
Nee, het deprimerende verhaal van een man die wist dat hij hoogstens ‘de kracht kon nabootsen om het leven te overmeesteren’, zal me niet lang bijblijven. Daarvoor blijft het allemaal teveel aan de oppervlakte en is het te schematisch neergezet. Niet elke vertelling van 94 bladzijdes is een kort verhaal.
Maar omdat het een boekenweekgeschenk is krijgt het boekje uiteraard wel een plekje in mijn boekenkast.
Eindoordeel: mag blijven
Geef een reactie