20131023

All we need is love

De band had al zo’n vier nummers bevlogen gespeeld in het Luxor alvorens Israel Nash (Gripka blijft tegenwoordig achterwege om een of andere reden die ik nog niet heb weten te achterhalen; misschien dat het van doen heeft met z’n verhuizing onlangs naar Texas; maar het kan ook zijn dat het het niet iets van de laatste tijd is, en dat ik het alleen nu pas opmerk) de tijd nam om een woordje richting het publiek te richten. Hoewel, het bleef bij een gemompeld ’thank you’ en ‘love’, waarna er weer geconcentreerd verder werd gegaan met waarvoor ze naar Nederland waren gekomen. Mooie muziek maken.

Ook tijdens het verdere verloop van het concert werd er slechts spaarzaam contact gemaakt met de fans. Nou hoeft dat voor mij ook niet altijd. Liever een goed concert dan de verplichte bedankjes tussendoor. Wat me bij Israel Nash echter opviel was het het veelvuldig gebruik van het woordje ‘love’. Niet dat het storend was, het viel me slechts op.

Na het concert had ik het geluk dat ik nog eventjes een woord kon wisselen met hem alvorens hij mijn zojuist aangeschafte cd’s signeerde. Opnieuw veelvuldig ‘love’ en aanverwante termen. Het was helemaal back to the sixties en flower power voor en na. Z’n woeste hippie haardos versterkte dit beeld alleen maar. Nadat hij de cd’s onleesbaar had ondergekliederd gaf hij er nog een kus op als teken van verbondenheid en kreeg ik een stevige omhelzing (het is een beer van een vent).

In de trein terug naar huis wist ik het zeker. Het gaat allemaal goedkomen op de wereld (zelfs met zwarte piet). All we need is love, en ik had mijn portie van Israel Nash al ruimhartig gekregen om verder met de mensheid te kunnen delen.