Tot mijn schande kwam ik er vanochtend achter dat ikzelf nogal achterloop met het beantwoorden van de #50books vragen, ondanks mijn onverholen belofte die ik elke week onder de nieuwe vraag heb staan: Zelf doe ik natuurlijk ook mee, en zal mijn eigen bijdrage als aparte blogs posten en ook hieronder linken. Afgelopen zondag heb ik vraag 16 gelanceerd, maar zelf ben ik nog maar tot en met vraag 5 gevorderd. Tijd voor een inhaalactie, want wat moet je anders op een dag als vandaag wanneer je verre van koningsgezind bent?
Vraag 6 luidt als volgt: Ben jij een muzieklezer? en bracht nogal wat volgers in verwarring. Het ging me niet zozeer om het feit of je wel of niet muziek beluisterde tijdens het lezen, maar of je de muziek ‘opzocht’ in de boeken. Lees je romans die zich specifiek afspelen in de muziekscene? Volg je bepaalde artiesten en lees je (auto)biografische verslagen van hun uitbundige leven? Dat soort werk.
Zelf lees ik het liefst over de vele verborgen(?) lagen in muziekteksten en de vaak turbulente ontstaansgeschiedenis van een muziekalbum. Het is onvoorstelbaar hoeveel moeite er door de ware liefhebber in zulk minitieus uitzoekwerk gestoken wordt. Een juweeltje op dat gebied is wat mij betreft ‘Help! The Beatles in het Nederlands‘, door Bindervoet en Henkes. In dit boek staat een volledig chronologisch overzicht van alle nummers die de The Beatles officieel hebben uitgebracht. Alle teksten staan netjes aan de ‘buitenkant’ van de pagina’s uitgeschreven, en aan de ‘binnenkant’ staat beschreven hoe elk nieuw studioalbum tot stand is gekomen.
Buiten de schat aan informatie die in dit boek bij elkaar is gebracht, ben ik vooral gecharmeerd door de teksten. Want dit zijn nu eens niet de originele teksten, maar vertalingen in het Nederlands. En wel zodanig dat ze de muziek volgen en dus zingbaar zijn voor wie goed bij stem is, of gewoon eens wil uitproberen hoe The Beatles in moerstaal zouden hebben geklonken. Wat te denken van Ga weg (Get Back):
Theo was een man die vond dat het te vol was
Maar hij wist: ze zijn te gast
Theo ging van huis in Rijswijk in Zuid-Holland
Voor een Marokkaans gewas
Ga weg, ga weg, ga weg en laat je niet meer zien
Ga weg, ga weg, ga weg en laat je niet meer zien
Ga weg Theo
Naar huis
etc…
Of Weekend wordt het koud (We can work it out):
Zie het ook van mijn kant
Moet ik blijven ouwehoeren tot ik niet meer kan?
Als je ’t ziet van jouw kant
Gooi je onze liefde overboord, wil je dat dan?
Weekend wordt het koud, weekend wordt het koud
etc…
Of Dag licht, hoi zon (Good Day Sunshine):
Dag licht, hoi zon
Dag licht, hoi zon
Dag licht, hoi zon
Soms lach ik niet, maar als de zon verschijnt
Heb ik iets waardoor die bui verdwijnt
Het voelt goed, het is spacyaal
‘k Ben verliefd, zij is mijn zonnestraal
etc…
Uren kan ik door dit boek bladeren en betrap me er vaak op dat ik onbewust de teksten hardop zingend lees. Regelmatig ook zoek ik de betreffende nummers op om te luisteren hoe ze ook alweer precies klonken en verwonder me er dan elke keer weer over hoe vanzelfsprekend de Nederlandstalige teksten passen in het oorspronkelijke liedje. Echt vakwerk in mijn ogen. Uiterst creatief en met heel veel humor.
Natuurlijk staat ook mijn favoriete Beatles nummer aller tijden er in: Why don’t we do it in the road?
door Bindervoet en Henkes uiterst poëtisch vertaald naar:
Ik wil je neuken in de kont
Ik wil je neuken in de kont
Ik wil je neuken in de kont
Ik wil je neuken in de kont
Niemand die het intresseert
Ik wil je neuken in de kont
etc…
Het is een nummer dat me altijd heeft aangesproken vanwege de simpelheid. Simpel qua boodschap. Simpel qua tekst (het is een van de weinige teksten die ik helemaal uit het hoofd kan opzeggen). Simpel qua muziek. Simpel qua lengte. En toch is het veel. Veelbetekend. Less is more. Er valt genoeg uit te halen. Zie alleen maar wat de vertalers er over te schrijven hebben.
Why don’t we do it in the road?
Ik wil het met je doen op straat,
niemand die ons observeert,
niemand die ons afserveert,
niemand die ons bezig ziet,
niemand die er iets van zegt,
niemand die een wenkbrauw fronst,
niemand die de brandweer belt.
Maar waarom doen we ’t niet in bed?
Daar is niks opwindends aan.
Een nummer dat je in die tijd nog niet eens op straat kon zingen, laat staan uitvoeren. Paul had zich in India laten inspireren door twee zich van niets of niemand wat aantrekkende in het openbaar in het wilde weg gewoon op straat voor zijn neus neukende apen, net terwijl hij aan zijn tweede bordje gele rijst was begonnen.
Why don’t we do it in the road?
Maar misschien was het ook wel een oproep aan de Beatles om weer eens de straat op te gaan, desnoods als busker, zoals Paul zelf later deed in zijn comeback-film Give My Regards to Broad Street.
Ik wil je neuken in de kont
De waarlijk Reviaanse vertaling is, om enigszins recht te doen aan de seksuele impact die deze rasechte ugly poëzie van Paul in die tijd had (en nog steeds heeft), gedeeltelijk gebaseerd op het onvolprezen Fuk U in The Ass van de Outhere Brothers, een houseduo met een gezonde preoccupatie voor lichamelijke functies en één- tot vierletterwoorden, getuige klassiekers als: Pass the toilet paper, Slap that pussy, La la la hey hey, Boom boom en Don’t stop (wiggle, wiggle).
Ik wil je neuken in de kont
Beatjes-outtakes voor andere gezindten, geaardheden en voorkeuren dan het buttfuckende gedeelte der natie:
Ik wil je zoenen op de mond (voor degenen die into de retro-orale sekstraditie of -fase zijn)
Ik wil je gooien op de grond (voor sadisten)
Ik wil je voeren aan de hond (voor allokannibalisten en snuff-kickers)
Ik wil je hebben bij de bond (voor anarcho-syndicalisten)
Ik wil je ruiken aan je lont (voor olfactieve extremofielen, de zogenaamde ‘geurvreters’)
Ik wil je sturen naar het front (voor megasadisten, ook wel ‘generaals’, ‘politici’, ‘docenten’ of ‘opvoeders’ geheten)
Ik wil je spreken bij de pont (voor stalkers en hoerenlopers achter het Centraal Station)
Ik wil je duwen in de stront (voor coprofagen en scatofielen)
Ik wil je pap niet zonder klont (voor culinaire masochisten)
Ik wil je dopen in de vont (voor blasfeministen en wederdopegezinden)
Ik wil je broodje ongezond (voor liefhebbers van ‘gevaarlijk eten’)
‘k Wil met je trouwen en een kind (maar daar krijgen we last mee)
Dat is lang nog niet alles wat er in dit boek over dit nummer alleen al geschreven is. Kun je nagaan wat er te beleven valt wanneer je een ander, langer of minder simpel nummer opzoekt. Een genot om te lezen. En vooruit, ook om tijdens het lezen te beluisteren. Ik zing nog wat verder door het boek.
Geef een reactie