Om te janken

Nou mensen, vandaag heb ik het ff helemaal gehad. Om te beginnen ging het vanochtend al helemaal mis. Me wekker ging niet af en vandaar dat ik telaat ging komen. Dus haasten jongen. Niet normaal. Toen reed ook nog net de bus voor me neus weg. En de volgende bus reed door zo,n vieze waterplas. Omdat het gesmolten was. Die sneeuw. Heel m,n uggs nat. Ik kon wel janken. Op me werk begonnen ze natuurlijk ook te zeiken dat ik te laat was. Nou, ze zeiken maar. Ik heb het helemaal gehad met hun. Alleen m,n dinnetje X kon me troosten. Anders was ik spontaan gaan janken. Kom ik thuis is de koningin afgetreden. Ik schrok d,r echt van. Zo,n lief mens. Wat zij niet allemaal meegemaakt hebt. Alleen al vorig jaar. Met Friso. In die sneeuw. Ik heb echt wel ff op de bank zitten janken. Dat mogen jullie best wel weten. Maar ik kon niet al te lang blijven janken want ik moest meedoen aan blogpraat. Dat komt omdat ik voortaan ook ga bloggen. Ik schrijf niet meer in me dagboek maar voortaan op me blog. Sjonge jonge. Hebben jullie wel eens meegedaan aan blogpraat? Dat gaat echt vet snel. Ik kon dat allemaal niet bijhouden. Ik kon wel janken. En allemaal maar roepen naar me. Je moet tweetchat dit je moet tweetchat dat. Je moet op je titels letten. Je moet wel dit maar je moet niet dat. Je mag geen fouten schrijven. Ze gingen maar door. Allemaal regeltjes. Pas om 10 uur was ik klaar met alles lezen. Ik ben kapot. Morgenvroeg gaat me wekker weer af. Maar ik moet nog een blog schrijven. Dat moet volgens hun. Het is om te janken.