We bespraken het schema voor de dag die komen ging. Niet het olympische programma maar de klusverdeling nu we eindelijk allebei vakantie hadden. Het lijstje bevatte geen verrassingen. Tenslotte waren we er eerder deze week al mee begonnen. Voor mij stond vandaag de grondverf weer te wachten, en mocht ik voldoende opschieten dan kon ik misschien zelfs al beginnen met wat schuurwerk aan de buitenkant. Of een begin maken met de schutting. Ik hoefde dus niet bang te zijn dat ik me zou vervelen.
Maar eerst moest er binnenshuis wat werk verricht worden. Onze poetsvrouw Toos was helaas twee weken op vakantie. Dus de dag zou voor mij beginnen met de keuken opruimen en stofzuigen. Heel eventjes gingen mijn gedachten naar kantoor. Zou ik nu willen ruilen? Ik schonk mezelf nog wat koffie in en staarde door het raam naar buiten. De zon scheen. Er was geen wolkje aan de lucht te bekennen. Ergens in huis ging een telefoon. Op het klokje van de hetelucht oven zag ik dat het 07.45 uur was.
Wie kon dat zijn op dit tijdstip? Vooral het feit dat niet naar één van onze mobieltjes gebeld werd, maar naar de huistelefoon was bijzonder. Nadat de ringtoon voor de vierde keer was overgegaan had ik het toestel gevonden. Het nummer dat ik op de display zag maakte me niets wijzer. Het herinnerde me wel aan een ander to-do lijstje waar al sinds lange tijd bovenaan stond dat ik nog steeds telefoonnummers moest overzetten naar deze nieuwe (nu alweer enkele jaren oude) telefoon. Zodat nummerherkenning z’n nut kon bewijzen.
“Goeiemorgen. Met Peter.”
“Oh, euh, dag. Met Toos hier.”
“Oh, hallo? Hoi, Toos. Is …”
“De poort is op slot.”
“Aha …”
“…”
“De poort is op slot. Dus.”
“Ja, ik kan er niet in.”
“Euh ja, dat begrijp ik. Waar ben je?”
“Bij de poort. Ik kan er niet in.”
“Je bedoelt dat je bij ons voor de poort staat?”
“Ja.”
“Maarreh, je had toch vakantie?”
“Wie zegt dat?”
“Maarreh, je hebt dus geen vakantie?”
“Volgende week heb ik vakantie.”
“Oh, oké. Ik kom meteen de poort openmaken!”
“Ik wil ook wel weer naar huis gaan wanneer het niet goed uitkomt.”
“Nee hoor, niet weggaan! Ik kom er nu aan!”
~ ~ ~
Mijn bijdrage voor #wot dd 9/8/2012
Wat is wot? => Write on Thursday, een bloginitiatief van Karin Ramaker
Deze week is het woord ONVERWACHT:
zonder dat je het van tevoren weet ~ onverhoopt, onvermoed, onvoorzien, plompverloren, abrupt, onnozel, onverhoeds, onverwachts, plots, plotseling, schielijk, verrassend
16 reacties op “Poets”
Onverwacht maar héél welkom 🙂
Wat je zegt! Heel erg welkom.
Hehe, grappig. Stond bij mij ook maar af en toe een poets voor de deur…
Kun je regelen. Ook die van ons komt niet voor niets 😉
Haha, geweldig onverwacht einde, ik verwachtte al allerlei dramatische telefoontjes, maar happy end.
Ook ik bezondig me soms aan een happy end 😉
geweldige foto 🙂
Vind ik ook, hoewel Toos het geen compliment zal vinden…
#leestip blog van @petepel http://t.co/QnfMSsbQ
Welk een fraai proza! Bijna Poëzie met een hoofdletter Peter!
Dank je. Nu ik eenmaal geaccepteerd heb ik dat ik een schrijver ben, gaat het eigenlijk vanzelf…
.. kon ze meteen aan de sherry; jij had het schoonmaakwerk al gedaan.
Nee hoor, ze moest meteen aan de (was)bak. Ik was nog niet begonnen.
Maar op mijn lauweren rusten was er voor mij ook niet bij. Ik kon meteen aan de grondverf…
leuk, Peter. En nu verder verven!
Heb ik ook gedaan, Carel.
En vandaag weer schuren.
En morgen weer…
En dan…
Kortom, het is weer echt vakantie hier.
Een gebakken poets …