Vluchtgedrag
ze zei je moet je sterke punten meer benadrukken en ik dacht meteen hoe goed ik was in weglopen voor het minste het geringste probleem dus 1 en 1 is 2 en voor ik het wist lag ik op koers richting weg van alles
op weg naar rust en lieve vrede want als er iets is waar ik nu behoefte aan heb dan is het dat wel geen gezeur aan mijn hoofd waar zijn we met z’n allen toch mee bezig wat is er veranderd waardoor we ons zo opjagen nooit tevreden zijn altijd maar hongerig naar meer
en meer en meer en meer en meer en iedereen moet meedoen moet dit moet dat moeten moeten moeten
nee
dan vroeger toen was alles beter geen gedoe en wel overzicht (en mijn moeder die in de hemel is) kon ik maar terug naar die tijd en ondertussen rende ik en rende ik maar de weg was lang en onderweg kwam ik velerlei vreemd volk tegen
en allemaal
allemaal!
wilden ze iets van mij dan weer dit dan weer dat ik werd er helemaal gek van zien jullie dan niet dat ik op de vlucht ben! riep ik hen toe maar het leek wel of ze doof waren mij niet wilden horen constant bleven ze om me heen draaien en ik ik kon niet meer verder het waren er te veel geworden overal kwamen ze vandaan zo leek het wel
met hun lange vingers klauwden ze vervaarlijk naar mij trokken aan mijn kleren ik kon hun slechte adem ruiken keek in hun doodse blik
ik zag nog maar één oplossing uit mijn rugzak haalde ik een mes
en begon om me heen te steken net als vroeger oh de opluchting hemels waarom niet eerder gedaan te lang gewacht zo simpel zo doeltreffend en toen ik eindelijk mijn berg had bereikt en begon aan de tocht naar de top wist ik dat ik goed had gedaan maar dat niemand mij zou begrijpen ze zouden me weer komen halen hoe hoog ik ook zou stijgen het zou mij niet gegund zijn tot die tijd moest ik van het uitzicht zien te genieten en de rust
die heerlijke rust
Geef een reactie