Zondag, 4 december 2011

Making the Difference – 4

De belangrijkste aanbevelingen m.b.t. principe 10 – I re-energize weekly (zie onderaan het blog voor alle 10 principes) zijn om te starten met een dagelijkse workout van maximaal 5 minuten en 3x per week 20 minuten te besteden aan een sport naar keuze. Bij elkaar hebben we het hier dus over 95 minuten per week om wat aan lichaam en conditie te doen. Natuurlijk werden er veel meer aanbevelingen gedaan, maar voor mijn 100 dagen actieplan heb ik deze twee opgenomen om aan te werken. Samen met het frequenter water drinken en meer aandacht voor mijn voedingspatroon welke onder hetzelfde principe vallen. Daarover een andere keer meer, vandaag wil ik het hebben over mijn vorderingen op ‘sportgebied’.

Viel ik ‘vroeger’ nog in de categorie van redelijk enthousiaste sportieveling, zo na m’n drieëndertigste werd dat gaandeweg minder. Het leven bood op een of andere manier geen ruimte meer voor sport, in welke vorm dan ook. Hooguit werd een enkele keer per jaar de fiets uit de schuur gehaald of de sportschoenen onder gedaan om eens ouderwets het lichaam af te beulen. Het luie zweet er uit werken. Bij zo’n incidentele poging (vaak veel te fanatiek ingezet en daardoor gevolgd door heftige kramp en langdurige spierpijn) bleef het dan, totdat het een jaar later weer begon te kriebelen.
Al die jaren dacht ik dat de basisconditie, opgebouwd tijdens die pre-33er jaren ruim voldoende en nog steeds aanwezig was om mij gezond en wel tot mijn pensioen verder te loodsen. De schrik was dan ook groot toen een vrijwillige gezondheidstest het tegendeel aantoonde. Alles was OK, behalve de conditie. Ik moest aan de bak.

Toch liet dat nog een jaar op zich wachten. Zoals zo vaak bij mij drong de urgentie niet meteen tot me door. Eventjes was er de schok dat het er net iets anders voor stond dan ik zelf dacht, om daarna weg te ebben en over te gaan tot de orde van de dag. Allerlei excuses werden er gevonden om maar niet de waarheid onder ogen te zien en een begin te maken om verdere teloorgang tegen te gaan. Wat de aanleiding een jaar later was om me alsnog in te schrijven bij een sportschool weet ik niet meer, maar het was een verstandige beslissing.
Ik had het er meteen naar mijn zin, kreeg goede begeleiding zodat ik niet in de valkuil van een te fanatiek begin zou stappen, en maakte daardoor langzame maar langdurige stappen naar een betere conditie. Totdat er eind 2010 opnieuw de klad in kwam. Toegenomen werkdruk, wat zakenreisjes tussendoor naar het buitenland en binnen de kortste keren was het ritme verstoord en het abonnement niet meer verlengd.

Het lag dus voor de hand om in het kader van mijn 100 dagen actieplan te kiezen voor dagelijkse workouts en driemaal per week aan een sport naar keuze te gaan doen. In de eerste dagen deed ik wat halfhartige pogingen om iets wat leek op een workout uit te voeren. Als ik eenmaal weer naar de sportschool ging, dan kwam dat vanzelf, zo dacht ik lafjes. En die aanmelding bij de sportschool liet natuurlijk weer eventjes op zich wachten vanwege andere prioriteiten. Kortom, de urgentie was er (alweer) niet, ondanks het enthousiaste gevoel na de workshop. Het leek alsof alles zich volgens vertrouwde patronen zou voltrekken.

Toen viel ik van de trap.
Toen deed ik een hele week weinig tot helemaal niets aan de workouts en aanmelding voor sportschool. En voelde me er niet langer schuldig bij, want ik had een geldig excuus en nog meer spierpijn en blauwe plekken.
Toen sloeg de pijn in mijn rechterarm een week later midden in de nacht van zaterdag op zondag genadeloos toe om niet meer te verdwijnen.
Toen ging ik naar de huisarts, die me toen doorverwees naar de fysio, die me een week later kon ontvangen.

En al die tijd deed ik nog steeds niets aan workouts, laat staan sport. Maar ondertussen had ik er wel een heel slecht gevoel bij gekregen. Een knagend besef dat de traptuimeling misschien dan wel de huidige klacht veroorzaakt had, maar dat er van te voren al ruim voldoende aanwijzingen waren dat mijn lichamelijke gesteldheid niet echt meer ‘je van het’ was. Toch te lang gewacht met actie ondernemen?

Inmiddels zijn de eerste twee bezoekjes aan de fysio achter de rug.
Diagnose: door de val, die ik heb opgevangen met mijn rechterarm, zijn de wervels in mijn nek ietsjes in elkaar geschoven. Daardoor klemmen ze zenuwen van mijn rechterarm af. Wat het tintelende gevoel en de pijnscheuten verklaard.

Remedie: dagelijkse oefeningen om de nekwervels langzaamaan losser te krijgen. En wanneer dat het gewenste effect heeft verder werken aan mijn houding om te voorkomen dat de klachten terugkomen. Want er is (terecht) geconstateerd dat ik een te bolle bovenrug heb (stammend uit mijn jeugd, zie ziekte van Scheuermann), waardoor mijn nekwervels altijd een risicogebied zullen blijven. Daarvoor dient mijn onderrug wat sterker te worden omdat ik anders te snel vermoeid zal raken en daardoor weer te snel zal ‘inzakken’ en de juiste houding verlies. Dus binnenkort zal ik me alsnog bij de sportschool dienen te vervoegen.

Conclusie, het gaat voorspoedig met het uitvoeren van mijn actieplannen rondom dagelijkse workouts en driemaal per week een sport naar keuze. Elk ongeluk heeft z’n geluk, zullen we maar zeggen.

~ ~ ~

Naar aanleiding van de tweedaagse workshop ‘Making the Difference’, waarbij we afsloten met een 100 dagen actieplan om te zien in hoeverre we in staat zijn veranderingen door te voeren, geef ik hier wekelijks rekenschap af van mijn vorderingen.  

Hier nog eens de 10 principes die ik eerder heb toegelicht. Het is een set van verschillende leidraden die los van elkaar, maar zeker in samenhang met elkaar een krachtig middel kunnen zijn om richting te geven aan je leven:

1. I am responsible / I choose
2. I clarify my values / My foundation
3. I have a vision / The principle of leadership
4. I live my mission / The principle of execution
5. I strive for life balance / Putting more living in our life
6. I give and take / The fairness-principle in negotiation, selling and in life
7. I focus on empathy / Understanding is the key
8. I believe in involvement and diversity / A small committed group of people can change the world
9. I make relationship deposits / It’s the small things
10. I re-energize weekly / You can’t manage time, but you can manage your energy
    
    [copyright: Mark McGregor – Being on a mission]