Mijn buurman tikte me op de schouder en wees naar buiten. Door de kleine raampjes zag ik hoe de lucht pikzwart was geworden. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat de storm in alle hevigheid ons vliegtuig in de flank zou raken. Om mij heen zag ik al enkele passagiers hun tijdschriften wegstoppen en zich schrap zetten. Het getik van de veiligheidsriemen die dichtgeklikt werden viel samen met de eerste regendruppels die tegen het vliegtuig sloegen.
Binnen de kortste tijd zaten we allen in een hevig schuddend vliegtuig. Boven ons hoorden we de koffers in de bagageruimte tegen elkaar schuiven. Vervaarlijk gekraak weerklonk vanuit plaatsen waar men als leek liever niet bevroedde dat het daar kon kraken.
Met veel kabaal viel er een karretje om in het keukentje in het midden van het gangpad. Bordjes, kopjes en bestek rolden tussen de stoelen.
Een rij voor me begon een klein kind te luidkeels te huilen. Zijn moeder boog zich opzij om hem vast te kunnen houden. In cadans met hevig wiegende vliegtuig probeerde ze haar kind tot bedaren te brengen. Zonder resultaat.
Op het moment dat ik me beroerd begon te voelen en de eerste golven van misselijkheid door mijn maag spoelden, sprak de gezagvoerder zijn geruststellende woorden. De storm was overgetrokken. We hadden toestemming om over vijf minuten alsnog te vertrekken. Al met al hadden we zo’n half uur op de startbaan gestaan.
~ ~ ~
Zaterdag 17 september kregen we te maken met een vertraging net voordat we mochten opstijgen vanuit Houston. Er trok een korte maar hevige storm over het vliegveld en alle vliegtuigen werden aan de grond gehouden. Onbeschut op de startbaan ondergingen we de volle kracht van deze storm. Een half uur later was alles voorbij en konden we alsnog opstijgen. Het was een eigenaardige ervaring.
12 reacties op “Houston, we’ve got a problem…”
Gelukkig is het goed afgelopen. Ik kreeg trouwens net een melding van mijn virusscanner een melding van een trojaans paard toen ik deze site opende.
Ik krijg dat wel vaker te horen, maar ik kan niets vinden. Zojuist de site weer eens door twee verschillende online scanners gehaald, maar die geven allebei aan dat de site secure is:
http://onlinelinkscan.com/
http://www.avgthreatlabs.com/sitereports/domain/petepel.nl/
dat is even slikken en er verder niet bij stilstaan als je dan uiteindelijk de lucht in gaat….
Het is niet anders in een vliegtuig. Je bent totaal afhankelijk van weergoden en piloten.
.. voorbode van jullie final destination..
creepy…
en dat na een turbulente werkweek!
Het kon er nog wel bij.
‘Laat dat schijtkind zijn bek houden!’ Dat dacht je he, op dat moment. Turbulent verhaal.
Dat denk ik altijd!
En toen moest je dus nog de lucht in… Dezelfde kant op als waar de storm naartoe getrokken was?
We vlogen gelukkig de andere kant op, weg van de storm. Alleen boven Engeland kregen we weer een aantal luchtzakken te verwerken. Om het af te leren 😉