17430 – vrijdag

Boodschappenlijstje – Willem II

Nadat de tijd was geweest dat ze het zelf niet meer kon onthouden, kwam de tijd dat ze het niet meer kon belopen. Voortaan deed de buurvrouw de boodschappen voor haar. Elke woensdag en zaterdag. Het lijstje lag steevast op de keukentafel te wachten. Bij terugkomst werden de boodschappen één voor één uit de tas gehaald. Als laatste kwam de doos Willem II tevoorschijn. Er klonk instemmend gemompel. Bij het opruimen van de boodschappen werden de sigaren ongezien weer in de tas gestopt voor de volgende keer.

Daarna brak de tijd aan van het gaandeweg dementeren.
Regelmatig lag er geen lijstje klaar op tafel. Soms was de deur op slot en moest de buurvrouw de reservesleutel gebruiken. Daarbij ging ze voorzichtig te werk om haar niet te laten schrikken. Steeds vaker werd er kritiek geleverd op de meegebrachte boodschappen. Het was niet snel meer goed, hoewel het conform het almaar gelijkblijvende lijstje was.

Totdat op een woensdag zoals gewoonlijk de doos sigaren als laatste uit de tas werd gehaald. Onbedaarlijk begon ze te huilen. Ontroostbaar was ze. Alleen toen de sigaren uit zicht waren leek ze te kalmeren. Vanaf dat moment geen doos Willem II meer. Nog dezelfde dag wierp de buurvrouw ze in de vuilbak. Het voelde als een slecht voorteken.

Het kost de man wel een uur
Om de straat uit te lopen
Voetje voor voetje schuifelt hij voort
Met een hand aan de muur

Omdat-ie steeds iets vergeet
En dat zelf ook wel weet
Stopt zijn vrouw een lijstje in zijn tas
En het geld precies gepast

Twee ons kaas en boterhamworst
Een halfje wit en halvarine
Een half pak melk en Pickwick-thee
En voor zichzelf een doos Willem II

Ze zit op haar stoel voor het raam
Een uur is niet veel
Op de eeuwigheid
Ze hebben alle tijd

Deze keer duurt het wel lang
Maar ze is niet echt bang
Een ziekenwagen rijdt doodstil door de straat
Ze weet wel wie daar gaat

Twee ons kaas en boterhamworst
Een halfje wit en halvarine
Een half pak melk en Pickwick-thee
En onderin een doos Willem II

Nu loopt ze zelf naar de hoek
Met de tas van haar man
Het lijstje ligt thuis
Omdat ze nog alles best onthouden kan

Een ons kaas en boterhamworst
Een halfje wit en halvarine
Een half pak melk en Pickwick-thee
En bovenop toch een doos Willem II

– Bram Vermeulen


4 reacties op “17430 – vrijdag”

  1. Trudy Brinkman avatar

    Aangrijpend. Helemaal de combinatie met het gedicht. Ik zie het zo voor me. Ik ben er helemaal stil van Peter.

  2. Theo avatar

    Het enige voordeel van dementeren is, dat je het ook zo weer vergeten bent.

  3. Marion Franssen avatar
    Marion Franssen

    lijkt me zo ontzettend vreselijk om zo te eindigen, maar wat heb je dit integer verwoord Peter

  4. Carel avatar

    integer opgepakt lijstje!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *